Grzegorz Sitarski
 Grzegorz Sitarski w latach 70. | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| prof. dr hab. nauk fizycznych | |
| Specjalność: astrofizyka, mechanika nieba | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1982 |
| Praca naukowa | |
| Instytucja | |
| Instytut | |
Grzegorz Aleksander Sitarski (ur. 12 lutego 1932, zm. 20 lutego 2015) – polski astronom, profesor doktor habilitowany, profesor Centrum Badań Kosmicznych PAN.
Życiorys
Był synem Mieczysława i Jadwigi, nauczycieli w Nadarzynie[1].
W 1957 ukończył studia astronomiczne na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Przez wiele lat był pracownikiem naukowym Obserwatorium Astronomicznego i Wydziału Fizyki Uniwersytetu w Białymstoku[1][2]. Interesował się głównie astrofizyką i mechaniką nieba. Zajmował się uwzględnianiem niegrawitacyjnych efektów w orbitach komet i planetoid. M.in. udało mu się powiązać obserwacje planetoid (1862) Apollo i (2101) Adonis wykonane w latach 30. i 70. XX wieku. Badał również orbity komet jednopojawieniowych.
W latach 1979–1982 był prezydentem Komisji 20. Międzynarodowej Unii Astronomicznej. Był promotorem 4 prac doktorskich.
W latach 1998–2005 pracował również na Uniwersytecie w Białymstoku.
Nazwiskiem Sitarskiego nazwano planetoidę (2042) Sitarski.
Był mężem Anny Sitarskiej[3].
Przypisy
- 1 2 3 Krzysztof Ziołkowski, Tropiciel komet. Grzegorz Sitarski (1932–2015), „Urania – Postępy Astronomii”, 86 (5), 1 września 2015, s. 26-30, ISSN 1689-6009 (pol.).
- ↑ Prof. dr hab. Grzegorz Aleksander Sitarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-04-20].
- ↑ Jan Leończuk Rozterki redaktora "Księgi Jubileuszowej", w: Od księgoznawstwa przez bibliotekoznawstwo do nauki o informacji XXI wieku, wyd. Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego, Białystok 2007, s. 8