Guillermo Cañas

Guillermo Cañas

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1977 Buenos Aires
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1995
Zakończenie kariery	2010
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	7
Najwyżej w rankingu	8 (6 czerwca 2005)
Australian Open	4R (2004, 2005)
Roland Garros	QF (2002, 2005, 2007)
Wimbledon	4R (2001)
US Open	3R (2004)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	47 (15 lipca 2002)
Australian Open	3R (2002)
Wimbledon	1R (2008)
US Open	2R (2008)

Guillermo Ignacio Cañas (ur. 25 listopada 1977 w Buenos Aires) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).

Jako junior był w szerokiej czołówce światowej, osiągając w 1995 roku ćwierćfinał juniorskiego Wimbledonu oraz miejsce nr 18. w rankingu światowym juniorów. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową, a kontynuował ją do 2010 roku.

W 1999 roku dotarł po raz pierwszy do finału turnieju cyklu ATP World Tour w Orlando, gdzie uległ w decydującym meczu Magnusowi Normanowi. Odniósł również pierwszy triumf w zawodach tej rangi w konkurencji gry podwójnej w Bostonie, w parze z Martínem Garcíą.

W 2000 roku Cañas odniósł kontuzję nadgarstka, która wyłączyła go z gry na kilka miesięcy. Powrócił do rywalizacji w następnym sezonie i poprawił pozycję w rankingu z 227. miejsca na 15. dzięki czemu otrzymał nagrodę ATP Comeback Player of Year (najbardziej udany powrót roku). Wygrał w 2001 swój pierwszy turniej ATP World Tour, w Casablance, po zwycięskim finale z Tommym Robredo, a także był w finale w Stuttgarcie, ’s-Hertogenbosch i Wiedniu. W Stuttgarcie został mistrzem w grze podwójnej wspólnie z Rainerem Schüttlerem.

W 2002 roku Cañas awansował do finałów w Casablance i Stuttgarcie, a także wygrał turniej w Ćennaju i zawody z cyklu ATP Masters Series w Toronto. Pokonał w drodze po tytuł Rogera Federera, Jewgienija Kafielnikowa, Marata Safina, Tommy’ego Haasa i w finale Andy’ego Roddicka. Ponadto osiągnął po raz pierwszy ćwierćfinał w turnieju wielkoszlemowym, podczas Rolanda Garrosa eliminując m.in. Carlosa Moyę i Lleytona Hewitta, a poniósł porażkę z późniejszym zwycięzcą Albertem Costą.

Kolejna kontuzja przerwała karierę Cañasa w 2003 roku. Nie występował od marca do września i utracił miejsce w światowej czołówce. Ponownie udało mu się powrócić do tenisa w 2004 roku, w którym wygrał rywalizacje w Szanghaju, Stuttgarcie i Umagu. Argentyńczyk dotarł także do finału w Wiedniu.

W 2005 roku był po raz drugi w ćwierćfinale Rolanda Garrosa, przegrywając w pięciu setach z Mariano Puertą. Tego roku Cañas został zdyskwalifikowany na 2 lata za używanie środków dopingujących, co wykryło badanie przeprowadzone w lutym na turnieju w Acapulco. Obok kary zawieszenia tenisista został zobowiązany do zwrotu nagród finansowych, uzyskanych w kolejnych miesiącach w imprezach zawodowych.

Po powrocie z zawieszenia Argentyńczyk w 2007 roku triumfował w zmaganiach w Costa do Sauípe oraz był w finale w rozgrywkach ATP Masters Series w Miami, gdzie po drodze pokonał m.in. Rogera Federera, i w Barcelonie. Doszedł także do ćwierćfinału Rolanda Garrosa.

W latach 1998–2008 Cañas reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. Rozegrał przez ten czas łącznie 14 meczów, z których w 9 zwyciężył.

W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z rywalizacji singlowej został wyeliminowany w 2 rundzie, natomiast z turnieju deblowego, w którym tworzył parę z Davidem Nalbandianem, odpadł w 1 rundzie.

W rankingu gry pojedynczej Cañas najwyżej był na 8. miejscu (6 czerwca 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 47. pozycji (15 lipca 2002).

Finały w turniejach ATP World Tour

Nazwa
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup
ATP Masters Series
ATP International Series Gold
ATP International Series

Gra pojedyncza (7–9)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	26 kwietnia 1999	Orlando	Ceglana	Magnus Norman	0:6, 3:6
Zwycięzca	1.	15 kwietnia 2001	Casablanca	Ceglana	Tommy Robredo	7:5, 6:2
Finalista	2.	24 czerwca 2001	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Lleyton Hewitt	3:6, 4:6
Finalista	3.	22 lipca 2001	Stuttgart	Ceglana	Gustavo Kuerten	3:6, 2:6, 4:6
Finalista	4.	14 października 2001	Wiedeń	Twarda (hala)	Tommy Haas	2:6, 6:7(6), 4:6
Zwycięzca	2.	6 stycznia 2002	Ćennaj	Twarda	Paradorn Srichaphan	6:4, 7:6(2)
Finalista	5.	14 kwietnia 2002	Casablanca	Ceglana	Junus al-Ajnawi	6:3, 3:6, 2:6
Finalista	6.	21 lipca 2002	Stuttgart	Ceglana	Michaił Jużny	3:6, 6:3, 6:3, 4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	4 sierpnia 2002	Toronto	Twarda	Andy Roddick	6:4, 7:5
Zwycięzca	4.	18 lipca 2004	Stuttgart	Ceglana	Gastón Gaudio	5:7, 6:2, 6:0, 1:6, 6:3
Zwycięzca	5.	25 lipca 2004	Umag	Ceglana	Filippo Volandri	7:5, 6:3
Zwycięzca	6.	3 października 2004	Szanghaj	Twarda	Lars Burgsmüller	6:1, 6:0
Finalista	7.	17 października 2004	Wiedeń	Twarda (hala)	Feliciano López	4:6, 6:1, 5:7, 6:3, 5:7
Zwycięzca	7.	18 lutego 2007	Costa do Sauípe	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	7:6(4), 6:2
Finalista	8.	1 kwietnia 2007	Miami	Twarda	Novak Đoković	3:6, 2:6, 4:6
Finalista	9.	29 kwietnia 2007	Barcelona	Ceglana	Rafael Nadal	3:6, 4:6

Gra podwójna (2–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	29 sierpnia 1999	Boston	Twarda	Martín García	Marius Barnard T.J. Middleton	5:7, 7:6(2), 6:3
Zwycięzca	2.	22 lipca 2001	Stuttgart	Ceglana	Rainer Schüttler	Michael Hill Jeff Tarango	4:6, 7:6(1), 6:4

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).