Gustaw Wuttke
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 października 1975 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Edukacja | |
| Alma Mater | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small}   | |
Gustaw Michał Wuttke (ur. 30 września 1887 w Widzewie, zm. 23 października 1975 w Warszawie) – polski profesor, geograf, pedagog, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, encyklopedysta[1].
Życiorys
Uczeń V Gimnazjum w Warszawie. Uczestnik strajku szkolnego w 1905. Student Eugeniusza Romera, absolwent Politechniki Lwowskiej. Nauczyciel Żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego im. Juliusza Słowackiego we Lwowie. Członek Polskiej Partii Socjalistyczno-Demokratycznej.
W latach 1918–1924 nauczyciel propedeutyki fizyki i chemii w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie[2], a w latach 1924–1939 nauczyciel geografii[3][4]. Od 1945 kierownik pracowni dydaktyki geografii w Instytucie Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Działacz Instytutu Pedagogicznego Związku Nauczycielstwa Polskiego, członek Komisji Pomocy Naukowej w Instytucie Pedagogicznym i Rady Naukowej Planetarium im. Mikołaja Kopernika w Chorzowie. Inicjator nauczania geografii w pracowni szkolnej. Posiadł godność Członka Honorowego PTTK od 23 października 1975.
Ojciec żołnierzy batalionu Zośka: Jana i Tadeusza (obaj polegli w powstaniu warszawskim).
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 298-5-12)[5].
Publikacje
Był encyklopedystą, edytorem dwutomowej Podręcznej encyklopedii pedagogicznej wydanej w latach 1923–1925 we Lwowie przez Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych i Średnich i Wydawnictwo Książnica Polska. Napisał do niej hasła Geografia i Przyroda martwa[1]. Był także propagatorem nauczania poglądowego i autorem licznych podręczników (m.in. Poznaj swój kraj) oraz prac metodycznych.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936[6], 24 sierpnia 1955[7])
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (23 maja 1955)[8]
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Kierski 1923 ↓.
- ↑ Nauczyciele Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Strona Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. [dostęp 2011-07-28].
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 301. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ Gustaw Wuttke: Znaczenie pracy ręcznej w nauczaniu geografii. W: Wysiłki i rezultaty pracy w dziedzinie robót ręcznych. Warszawa: Państwowe Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, 1933, s. 34-42.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: RADUŚ WUTTKE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi (M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469) „za zasługi na polu pracy pedagogicznej, oświatowej i społecznej”.
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 24 sierpnia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 98, poz. 1343) „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie szkolnictwa zawodowego”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 12, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 23 maja 1955 r. nr 0/825 - na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Geologii.
Bibliografia
- Encyklopedia Powszechna. Wydanie trzecie. Warszawa: PWN, 1989.
- Barbara Wachowicz: Wierna rzeka harcerstwa. To „Zośki” wiara! Część 1. Gawęda o Harcerskim Batalionie AK „Zośka”. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2005, s. 407–415, 508–509. ISBN 83-7399-079-8.
- Feliks Kierski: Podręczna encyklopedia pedagogiczna. T. I. Lwów, Warszawa: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, Wydawnictwo Książnica Polska, 1923.