Gwiazda pięciopromienna

Gwiazda pięciopromienna[1] (☆) jest często spotykanym ideogramem. Gdy jest narysowana za pomocą odcinków równej długości a kąt między ramionami w każdym z jej szczytów wynosi 36°, określana jest jako „złota gwiazda pięciopromienna”[2]. Gdy połączymy liniami prowadzonymi wewnątrz gwiazdy jej ramiona, otrzymamy pentagram – symbol o odniesieniach mistycznych i magicznych.
Symbolika
Gwiazda pięciopromienna w weksylologii
Gwiazdy pięciopromienne często występują na flagach, najczęściej są jednobarwne, niekiedy zdarza się, że mają obwódkę odmiennego koloru, jak np. na fladze Nowej Zelandii. Pentagram obecnie występuje na dwóch flagach państwowych: Maroka i Etiopii. Są spotykane znacznie częściej, niż inny symbol weksylologiczny – gwiazda ośmiopromienna.
Gwiazdy pięciopromienne występują na fladze Stanów Zjednoczonych. Każda z nich symbolizuje jeden stan.
Druzowie
Druzowie, będący potomkami uchodźców z Egiptu rządzonego przez Fatymidów, używają jako symbolu gwiazdy pięciopromiennej o ramionach w barwach zielonej, czerwonej, żółtej, błękitnej i białej. Obecnie zamieszkują głównie Syrię, Liban i Izrael. Mimo iż dzielą część wierzeń z muzułmanami i chrześcijanami, przez wyznawców tych dwóch religii uważani są za pogan.
Gwiazda Druzów
Inne użycie symbolu
- Gwiazda pięciopromienna była symbolem Imperium Osmańskiego.
- Gwiazda pięciopromienna jest jednym z symboli bahaizmu, symbolizuje w tej religii "haykal" (arab. świątynia) – manifestację Boga, symbol wprowadził i wyjaśnił jego znaczenie Báb.
- Jest to również symbol używany przez terrorystów z marksistowsko-leninowskiej grupy Czerwone Brygady.
- W masonerii gwiazda pięciopromienna symbolizuje światło, wiedzę i doskonałość.
- Zielona gwiazda pięciopromienna jest symbolem esperanta[3].
Gwiazda pięciopromienna jako symbol bahaistyczny
Znak jednego z korpusów Armii Unii
Znak jednego z korpusów Armii Unii
Typowe przedstawienie gwiazdy i półksiężyca
Zielona gwiazda – symbol esperanta
Wzory
- Bok:
- Obwód:
- Promień okręgu opisanego:
- Promień okręgu wpisanego:
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Paweł Dudziński: Alfabet heraldyczny. Warszawa: Diogenes, 1997, s. 81.
- ↑ Encyklopedia symboli. symbols.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-11)]. (ang.)
- ↑ O esperanto. Pola Esperanto-Asocio. [dostęp 2012-10-19].



















