HMS Challenger (1858)
.jpg) HMS „Challenger” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
Pearl |
| Historia | |
| Stocznia |
Woolwich Dockyard |
| Początek budowy |
31 marca 1855 |
| Położenie stępki |
3 października 1855 |
| Wodowanie |
5 lutego 1858 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
10 września 1858 |
| Wycofanie ze służby |
1878 |
| Los okrętu |
zezłomowany 1921 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2137 długich ton |
| Długość |
68,7 m (całkowita) |
| Szerokość |
12,3 m |
| Zanurzenie |
5,3 m (dziób) |
| Materiał kadłuba |
drewno |
| Napęd | |
| ożaglowanie (fregata), silnik parowy o mocy 1450 ihp, 1 śruba | |
| Prędkość |
10,7 węzłów (przy użyciu silnika) |
| Uzbrojenie | |
| 20 armat 10-calowych, 1 armata 20-calowa | |
HMS Challenger – XIX-wieczna brytyjska korweta parowo-żaglowa typu Pearl, służąca w Royal Navy w latach 1858–1878. Okręt uczestniczył w trwającej w latach 1872–1876 wyprawie badawczej dookoła świata, uznawanej za pierwszą wyprawę oceanograficzną w historii. Podczas wyprawy, kierowanej przez Johna Murraya i Charlesa Wyville'a Thomsona, odkryty został m.in. Grzbiet Śródatlantycki oraz Rów Mariański[1].
Okręt zbudowany został w stoczni Woolwich Dockyard, nieopodal Londynu. Jego budowa kosztowała 76 272 funty.
Na cześć okrętu nazwana została Głębia Challengera, będąca najniżej położonym zbadanym miejscem na Ziemi, a także amerykański wahadłowiec kosmiczny Challenger[2].
Przypisy
- ↑ The Challenger Expedition. Woods Hole Oceanographic Institution. [dostęp 2012-05-01]. (ang.).
- ↑ Challenger (STA-099, OV-99) – Background. NASA. [dostęp 2012-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-03)]. (ang.).
Bibliografia
- David Lyon, Rif Winfield: The Sail and Steam Navy List: All the Ships of the Royal Navy 1815–1889. Londyn: Chatham Publishing, 2004, s. 209. ISBN 1-86176-032-9.