HMS Hector (1862)

HMS Hector

Klasa	Fregata pancerna
Historia
Początek budowy	8 marca 1861
Wodowanie	26 września 1862
Royal Navy
Wejście do służby	styczeń 1864
Los okrętu	złomowany 1905
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 6710 t
Długość	85,39 m
Szerokość	17,4 m
Zanurzenie	7,62 m
Napęd
1 pozioma maszyna parowa o mocy 3260 KM, 1 śruba, ożaglowanie typu bark
Prędkość	12,6 węzła
Uzbrojenie
2 działa 203 mm 16 dział 178 mm (stan na 1868)
Załoga	530

HMS Hector – brytyjska fregata pancerna typu Hector, która weszła do służby w Royal Navy w 1864 roku. Okręt jako pierwsza jednostka Royal Navy, wyposażony został w telegraf bezprzewodowy.

W odpowiedzi na francuski program zbrojeń na morzu, którego elementem była m.in. pierwsza w świecie fregata pancerna "La Gloire", Royal Navy zamówiła nowe okręty, które swoimi parametrami miały przewyższać konstrukcję francuską. Główną częścią programu były duże fregaty pancerne typu Warrior. Dodatkowo w 1859 roku zamówiono dwie mniejsze fregaty pancerne typu Defence. Pod względem konstrukcyjnym nowe okręty były pomniejszoną wersją fregat typu Warrior, z kadłubem krótszym o 39 metrów, mniejszą mocą siłowni okrętowej i słabszym uzbrojeniem. W styczniu 1861 roku zamówiono dwa kolejne okręty zbliżone konstrukcyjnie do typu Defence. Nowe okręty miały otrzymać nieznacznie większe uzbrojenie i opancerzenie oraz siłownie okrętową o większej mocy. Wyporność nowych okrętów wzrosła do 6710 ton, w związku z czym konieczne okazało się zwiększenie szerokości nowych okrętów do 17,14 m. Opancerzenie składało się z pasa z płyt pancerza żelaznego grubości 114 mm na całej długości okrętu. Nieopancerzone pozostały dziób i rufa okrętu. W celu zwiększenia wytrzymałości okrętu, w konstrukcji jego kadłuba przewidziano 92 przedziały wodoszczelna, z czego 52 znajdowały się w rejonie dna i burt^[1].

Uzbrojenie główne początkowo miały stanowić 24 gładkolufowe, ładowane odprzodowo działa 68-funtowe. Ostatecznie okręt ukończono z uzbrojeniem składającym się z dwudziestu dział 68-funtowych uzupełnionych przez cztery nowo opracowane odtylcowe działa 110-funtowe. Podczas modernizacji przeprowadzonej w latach 1867-1868, zrezygnowano z niedopracowanych dział odtylcowych na sprawdzone gwintowane działa odprzodowe, dwa kalibru 203 mm i 16 kalibru 178 mm^[1].

Budowa HMS „Hector” rozpoczęła się w stoczni Napier w Glasgow w marcu 1861 roku. Wodowanie miało miejsce 26 września 1862 roku, ukończenie budowy 22 lutego 1864 roku^[1]. Gotowy do służby okręt okazał się być przeciążony, w związku z tym konieczna okazała się redukcja zapasów węgla i amunicji zabieranych na pokład^[1][2] .

Po wejściu do służby w 1864 roku, okręt wszedł w skład Floty Kanału działającej w rejonie kanału La Manche^[3] . W 1868 roku na okręcie zakończył się trwający dwa lata remont, podczas którego m.in. zmodernizowano jego uzbrojenie. Po zakończeniu modernizacji okręt wchodził w skład Floty Kanału, a także był jednostką straży wybrzeża^[3] . Okręt wykonywał misje na morzu do 1886 roku. Od 1900 roku był częścią ośrodka szkoleniowego broni torpedowej Vernon. W tym czasie w ramach testów, jako pierwsza brytyjska jednostka został wyposażony w telegraf bezprzewodowy. W 1905 roku został sprzedany na złom^[1].

• Robert Gardiner: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-130-0.
• HMS Hector (1862). pdavis. [dostęp 2022-01-11]. (ang.).
• HECTOR CLASS IRONCLADS. pdavis. [dostęp 2022-01-11]. (ang.).
• George Ballard: The Black Battlefleet. Annapolis: Naval Institute Press, 1980. ISBN 0-87021-924-3.
• Peter Hore, The World Encyclopedia of Battleships, Hermes House, 2005.