HMS Syringa
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
Anchusa |
| Historia | |
| Stocznia |
Workman, Clark & Co w Belfaście |
| Położenie stępki |
1917 |
| Wodowanie |
29 września 1917 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS Syringa |
| Wejście do służby |
1917 |
| Wycofanie ze służby |
1920 |
.svg.png){kind=small} Królestwo Egiptu
| |
| Nazwa |
Sollum |
| Wejście do służby |
31 marca 1920 |
| Zatonął |
31 stycznia 1941 |
| Los okrętu |
zatonął na skałach |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1290 ts normalna |
| Długość |
80 m |
| Szerokość |
10,7 m |
| Zanurzenie |
3,5 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa TE o mocy indykowanej 2500 KM, 2 kotły, 1 śruba | |
| Prędkość |
17,5 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| początkowe: • 2 armaty 102 mm (2×I) • 2 armaty 76 mm (2×I) • mbg, bg | |
| Załoga |
77 |
.svg.png){kind=small}
HMS Syringa, później Sollum – slup marynarki brytyjskiej typu Anchusa z okresu I wojny światowej. W 1920 roku zakupiony przez Królestwo Egiptu, służył pod nazwą „Sollum”. Zatonął w 1940 roku na skale podwodnej.
Budowa
Okręt należał do brytyjskich slupów (eskortowców) typu Anchusa z okresu I wojny światowej. Były one przeznaczone do eskorty konwojów i specjalnie budowane na wzór statków handlowych dla zmylenia okrętów podwodnych, w roli podobnej do statków-pułapek (ang. Q-ships)[1]. Zamówiony został 13 stycznia 1917 roku, wraz ze HMS „Spiraea” jako siódmy i ósmy okręt tego typu[1].
Okręt zbudowany został w stoczni Workman, Clark & Co w Belfaście[2]. Stępkę pod budowę położono w 1917 roku, a wodowano go 29 września tego roku[3].
Opis
Okręty typu Anchusa miały sylwetkę podobną do niewielkich frachtowców. Dziobnica była pionowa, na śródokręciu znajdowała się nadbudówka z mostkiem i za nią pojedynczy prosty komin[4]. W części dziobowej i rufowej znajdowały się typowe dla statków bomy ładunkowe[4].
Wyporność okrętu wynosiła 1290 ts (normalna) lub 1493 ts (pełna)[3][1]. Długość wynosiła 80 m, szerokość 10,7 m, a zanurzenie 3,5 m[3].
Uzbrojenie początkowe w służbie brytyjskiej stanowiły dwie armaty kalibru 102 mm (4-calowe) i dwie armaty 76 mm (3-calowe)[1]. Uzbrojenie artyleryjskie było oryginalnie ukryte[1]. Uzupełniały je zrzutnie i miotacze bomb głębinowych[1]. W służbie egipskiej uzbrojenie zostało znacznie zredukowane, lecz dane są w tym zakresie rozbieżne (możliwe, że było zmienne). Wskazywana jest jedna armata kalibru 76 mm (12-funtowa) 12cwt o długości lufy 40 kalibrów[3] albo jedna armata kalibru 47 mm (3-funtowa)[2].
Służba
HMS „Syringa” wszedł do służby brytyjskiej prawdopodobnie w 1917 roku[5].
Po I wojnie światowej 31 marca 1920 roku okręt został sprzedany Królestwu Egiptu i wszedł do służby pod nazwą „Sollum” od miasta[6]. Formalnie podlegał Administracji Portów i Latarń[2]. Służył głównie jako okręt transportowy[2]. Jego uzbrojenie zostało zredukowane do minimum, a pomieszczenia dostosowano do wygodnego transportu członków rządu podczas wizyt zagranicznych i inspekcji[2].
Podczas II wojny światowej, w której Egipt był formalnie neutralny (pomimo pełnienia roli brytyjskiej bazy wojskowej), „Sollum” 31 stycznia 1941, płynąc do Tobruku, został zaatakowany przez niemieckie samoloty i podczas manewrów unikowych wszedł na skałę koło Sidi Barrani, w efekcie czego zatonął[5].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921 1985 ↓, s. 95
- 1 2 3 4 5 Jane’s Fighting Ships 1940 ↓, s. 152.
- 1 2 3 4 Gogin 2021 ↓, s. 112.
- 1 2 Na podstawie rysunku w Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921 1985 ↓, s. 95 i fotografii w Jane’s Fighting Ships 1940 ↓, s. 152.
- 1 2 Gogin 2021 ↓, s. 118.
- ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921 1985 ↓, s. 415.
Bibliografia
- Ivan Gogin: Navypedia’s Fighting ships of World War Two 1937–1945. Part One: Albania – Greece. Gatczyna: Navypedia LLC, 2021. (ang.).
- Conway's All the world’s fighting ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). Londyn: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Conway’s All the world’s fighting ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1940. Francis McMurtrie (red.). Londyn: Sampson Low, Marston & Co, 1941. (ang.).