Hala Rycerzowa


Hala Rycerzowa – duża polana w Grupie Wielkiej Raczy w Beskidzie Żywiecko-Kisuckim. Znajduje się na Przełęczy pod Rycerzową (zwanej także Przełęczą Halną, 1165 m) i stokach wznoszących się nad nią szczytów Wielkiej Rycerzowej (1226 m) i Małej Rycerzowej (1207 m)[1]. Największa część polany znajduje się na wschodnich stokach Przełęczy pod Rycerzową i tutaj też, na wypłaszczeniu terenu znajduje się schronisko turystyczne – bacówka PTTK na Rycerzowej[2].
Halami dawniej w Karpatach nazywano polany, które nie były koszone, lecz tylko wypasane i stąd pochodzi pierwsza część nazwy[3]. Druga część nazwy pochodzi od miejscowości Rycerka Dolna i Rycerka Górna (dawniej Rycerka), które prawdopodobnie były własnością rycerską. Nazwę tej wsi oraz szczytu wymienia Andrzej Komoniecki w dziele Chronografia albo dziejopis żywiecki[4]. Polanę zaś, jak większość polan w Beskidzie Żywieckim wytworzyli Wołosi metodą cyrhlenia[3].
Z rzadkich roślin na Hali Rycerzowej tej rośnie dzwonek piłkowany[5]. Hala nie jest już wypasana, z powodów nieopłacalności ekonomicznej pasterstwo w Karpatach uległo bowiem ogromnemu ograniczeniu. Dzięki dużym niezalesionym terenom stanowi jednak doskonały punkt widokowy. Znajduje się też na niej duży węzeł szlaków turystycznych[4].
Hala Rycerzowa znajduje się w granicach wsi Soblówka w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ujsoły[1]. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego Grupa Wielkiej Raczy zaliczana jest do Beskidu Żywieckiego[6], w nowszej polskiej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Kisuckiego[7].
Szlaki turystyczne
Zwardoń – Wielka Racza – przełęcz Przegibek – Wielka Rycerzowa – Przełęcz pod Rycerzową – Młada Hora – Rycerka Dolna stacja kol.[8]
Przełęcz Halna – Wiertalówka – przełęcz Kotarz – Muńcuł – Ujsoły[8]
Przełęcz pod Rycerzową – Bacówka PTTK na Rycerzowej – Soblówka
Przełęcz pod Rycerzową – przełęcz Przegibek[8].
Przypisy
- 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-02-20].
- ↑ Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Żywiecki, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 61–68, ISBN 978-83-925599-4-8.
- 1 2 Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- 1 2 Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 142, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Balon J., Jodłowski M., Krąż P., Beskidy Zachodnie (513.4–5), [w:] Richling A. i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań 2021, s. 481, 494.
- 1 2 3 Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.
