Hana Ponická

Hana Ponická (ur. 15 lipca 1922, Halič; zm. 21 sierpnia 2007, Bańska Bystrzyca) – słowacka pisarka, publicystka i tłumaczka.

Po maturze (1940) studiowała medycynę, ale studiów nie ukończyła. Brała udział w słowackim powstaniu narodowym. W latach 1948–1950 mieszkała z mężem, poetą Štefanem Žárym, w Rzymie. Po powrocie do ojczyzny pracowała jako redaktorka. W latach 1968–1972 redagowała pismo „Smena na nedeľu”, ale zwolniono ją z pracy za protesty przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego w 1968. Była jednym z nielicznych słowackich sygnatariuszy Karty 77. W 1981 stała się jej rzeczniczką. W 1988 była sądzona za wspomnienia o roku 1968. W okresie tzw. normalizacji miała całkowity zakaz druku. Jej Zapiski lukavickie, proza o charakterze autobiograficzno-dokumentalnym, wyszły w wydawnictwie emigracyjnym ('68 Publishers, Toronto).

W 1996 została odznaczona Medalem Za zasługi I stopnia.

Tłumaczyła na język słowacki z włoskiego, francuskiego, węgierskiego i niemieckiego.

W roku 2002 prezydent Rudolf Schuster odznaczył ją Orderem Ľudovíta Štúra I kategorii.

W Polsce jest niemal nieznana. Jedynie Leszek Engelking przetłumaczył fragment Zapisków lukavickich, przekład ten ukazał się na łamach „Literatury na Świecie” (1991, nr 3).

• Jozef Špaček, Ponická Hana [w:] Slovník slovenských spisovateľov, red. Valér Mikula, Bratysława 2005 (słow.).