Hans Gerhard Creutzfeldt
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: neurologia | |
| Alma Mater |
Uniwersytet w Jenie |
| Habilitacja |
1920 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Hans Gerhard Creutzfeldt (ur. 2 czerwca 1885 w Harburgu, zm. 30 grudnia 1964 w Monachium) – niemiecki lekarz neurolog.
Życiorys
Urodził się w Harburgu, obecnie części Hamburga, jako najstarszy syn lekarza Ottona Creutzfelda i Johanny z domu Freuck[1]. W 1903 roku ukończył gimnazjum humanistyczne (Gelehrtenschule des Johanneums) w Hamburgu. Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie w Jenie, Uniwersytecie w Rostocku i Uniwersytecie w Kilonii. W 1909 skończył studia i uzyskał tytuł doktora medycyny po przedstawieniu rozprawy poświęconej anatomii prawidłowej i patologicznej przysadki. Początkowo praktykował w Hamburgu, gdzie też zaciągnął się jako lekarz okrętowy, w trakcie podróży miał sposobność podróżować po Pacyfiku. W 1912 zdecydował się specjalizować w neurologii. Przez kolejne lata pracował w Szpitalu w Hamburgu, Instytucie Neurologicznym we Frankfurcie u Ludwiga Edingera, klinikach w Berlinie, Wrocławiu (kierowanej przez Aloisa Alzheimera) i Kilonii oraz w Instytucie Psychiatrycznym w Monachium. Podczas I wojny światowej jako oficer medyczny służył w marynarce i przeżył zatopienie krążownika SMS „Greif”. Dostał się do niewoli, w maju 1916 repatriowany. W 1920 habilitował się w Kilonii[2][3].
Po objęciu władzy przez nazistów Creutzfeldt nie wstąpił do NSDAP. Jego stosunek do polityki był oceniany jako „powściągliwy, ale nie otwarcie wrogi”, uchodził za narodowca. Należał do Narodowo-Socjalistycznego Związku Lekarzy Niemieckich (niem. Nationalsozialistischer Deutscher Ärztebund). Był członkiem wspierającym SS (niem. förderndes Mitglied der SS). Jako lekarz zasiadający w sądzie zdrowia dziedzicznego (niem. Erbgesundheitsgericht) w Berlinie uczestniczył w podejmowaniu decyzji o przymusowej sterylizacji. Sam Creutzfeldt uważał się za zdecydowanego przeciwnika eksterminacji chorych psychicznie[4].
Żonaty z Clarą (Cläre) Sombart, córką Wernera Sombarta. Mieli dwie córki i trzech synów. Dwóch synów również było lekarzami: Werner (1924–2006) był internistą w Getyndze, Otto Detlev (1927–1992) został neurologiem.
W 1988 roku utworzono w Kilonii Instytut H.G. Creutzfeldta.
Dorobek naukowy
W 1920, krótko przed Alfonsem Jakobem, podał opis nieznanej dotąd choroby, która od 1922 nazywana jest na ich cześć chorobą Creutzfeldta-Jakoba. Badał również adrenoleukodystrofię, nazywaną dawniej chorobą Siemerlinga-Creutzfeldta.
Wybrane prace
- Ein Beitrag zur normalen und pathologischen Anatomie der Hypophysis cerebri des Menschen. Hamburg: Voss, 1909
- Ein Beitrag zur normalen und pathologischen Anatomie der Hypophysis cerebri des Menschen. Jahrbücher der Hamburgischen Staatskrankenanstalten 13, s. 273–294, 1909
- Drei Fälle von Tumor hypophyseos ohne Akromegalie. Jahrbücher der Hamburgischen Staatskrankenanstalten 13, s. 351–401, 1908
- Über Veränderungen in der Hypophysis cerebri bei Diphtherie[5]. 1912
- Ueber das Fehlen der Epiphysis cerebri bei einigen Säugern. Anatomischer Anzeiger 42, s. 517–521, 1912
- Über eine eigenartige herdförmige Erkrankung des Zentralnervensystems (vorläufige Mitteilung)[6]. 1920
- Die neueren Ergebnisse der hirnanatomischen (histopathologischen) Forschung für die Geisteskrankheiten. Deutsche Medizinische Wochenschrift 47 (52), s. 1591-1592, 1921
- Bronzekrankheit und sklerosierende Encephalomyelitis[7]. 1923
- Ein Beitrag zur Klinik und Histopathologie der Chorea gravidarum[8]. 1924
- Syringomyelie und Gliose. Urban & Schwarzenberg, 1924
- Erkrankungen des Conus terminalis und der Cauda equina. Urban & Schwarzenberg, 1924.
- Zur Histopathologie der experimentellen Poliomyelitis acuta (Heine-Medin) beim Affen und Meerschweinchen[9]. 1925
- Erfahrungen mit der Hirnpunktion[10] (1928)
- Hornung R., Creutzfeldt H.G. Lähmungen vom Landryschen Typ in der Schwangerschaft. Deutsche Medizinische Wochenschrift 56(35), s. 1470-1474, 1930
Przypisy
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt. [dostęp 2016-09-17].
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt. [dostęp 2016-09-17].
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt w bazie Who Named It (ang.)
- ↑ Michael Legband. Gefangen im System. „Schleswig-Holsteinisches Ärzteblatt”, s. 15–16, 2001.
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Richard Koch, Über Veränderungen in der Hypophysis cerebri bei Diphtherie, „Virchows Archiv für pathologische Anatomie und Physiologie und für klinische Medizin”, 213 (1), 1913, s. 123–131, DOI: 10.1007/BF02108981, ISSN 0376-0081 (niem.).
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Über eine eigenartige herdförmige erkrankung des zentralnervensystems (Vorläufige mitteilung), „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 57 (1), 1920, s. 1–18, DOI: 10.1007/BF02866081, ISSN 0303-4194 (niem.).
- ↑ E. Siemerling, H.G. Creutzfeldt, Bronzekrankheit und sklerosierende Encephalomyelitis, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 68 (1), 1923, s. 217–244, DOI: 10.1007/BF01835678, ISSN 0003-9373 (niem.).
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Ein Beitrag zur Klinik und Histopathologie der Chorea gravidarum, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 71 (1), 1924, s. 357–383, DOI: 10.1007/BF01813382, ISSN 0003-9373 (niem.).
- ↑ Hans Gerhard Creutzfeldt, Zur Histopathologie der experimentellen Poliomyelitis acuta (Heine-Medin) beim Affen und Meerschweinchen, „Zeitschrift für Hygiene und Infektionskrankheiten”, 105 (2), 1925, s. 402–415, DOI: 10.1007/BF02175217, ISSN 0340-1782 (niem.).
- ↑ H.G. Creutzfeldt, Erfahrungen mit der Hirnpunktion, „Mschr Psychiat Neurol”, 68 (1-6), 1928, s. 140-156, DOI: 10.1159/000164513.
Bibliografia
- Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten fünfzig Jahre. T. 1. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 275.