Hans Landolt

Hans Heinrich Landolt

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1831 Zurych
Data i miejsce śmierci	15 marca 1910 Berlin
profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater	Uniwersytet w Zurychu Königliche Universität Breslau
Doktorat	1853
Habilitacja	1856
Profesura	1863
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Fryderyka Wilhelma w Bonn Politechnika w Akwizgranie Uniwersytet w Berlinie

Hans Heinrich Landolt (ur. 1 grudnia 1831 w Zurychu, zm. 15 marca 1910 w Berlinie^[1]) – niemiecki chemik, pochodzenia szwajcarskiego. Zajmował się głównie chemią fizyczną. Badał czynność optyczną związków organicznych, a także związki arsenu i antymonu. W 1886 roku jako pierwszy przeprowadził doświadczenie chemiczne znane jako zegar jodowy^[2]. Doświadczalnie potwierdził słuszność zasady zachowania masy.

Studia chemiczne rozpoczął na Uniwersytecie w Zurychu w 1850 roku. Jego nauczyciel Carl Jacob Loewig, otrzymał w 1853 wezwanie do Wrocławia, Landolt przeniósł się wraz z nim i w 1853 ukończył studia otrzymując doktorat. W 1856 we Wrocławiu habilitował się na podstawie rozprawy "O procesach chemicznych zachodzących w płomieniu gazu oświetlającego". W 1858 otrzymał powołanie na Uniwersytet w Bonn. W 1870 objął profesurę chemii nieorganicznej i organicznej na nowo utworzonej Politechnice w Akwizgranie. W 1880 opuścił Akwizgran i objął profesurę w nowo założonej w 1881 Wyższej Szkole Rolniczej w Berlinie, gdzie pozostał aż do śmierci; W 1891 został mianowany dyrektorem Drugiego Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Berlińskiego^[3]. W 1874 został członkiem Leopoldiny^[4].