Harfa haczykowa

Harfa haczykowa – odmiana harfy znana w połowie XVII w. wynaleziona w Tyrolu. Posiadała system haczyków umieszczony w szyjce harfy, które w razie potrzeby skracały strunę i podwyższały dźwięk o pół tonu. Dzięki tej innowacji instrument zyskał możliwości modulacyjne i mógł występować wraz z orkiestrą[1].

Harfa haczykowa posiada strój Es-dur (c-moll). W celu zmiany tonacji na C-dur (a-moll) należy podnieść haczyki na strunach Es, As i B.

Przypisy

Bibliografia

  • Mieczysław Drobner: Instrumentoznawstwo i akustyka. Warszawa: PWM, 1997. ISBN 978-83-224-0469-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.