Harold Cagle
| Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1913 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 1977 | |||||||||
| Wzrost |
178 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
.svg.png){kind=small}
Harold D. Cagle (ur. 3 sierpnia 1913 w Purcell w stanie Oklahoma, zm. 28 listopada 1977 w Sutter w Kalifornii[1]) – amerykański lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1936.
Podczas igrzysk olimpijskich w 1936 w Berlinie selekcjonerzy drużyny Stanów Zjednoczonych zdecydowali, że w sztafecie 4 × 400 metrów wystąpią zawodnicy, którzy nie startowali w indywidualnym biegu na 400 metrów. Sztafeta amerykańska w składzie: Cagle, Robert Young, Edward O’Brien i Alfred Fitch zdobyła srebrny medal, za zespołem Wielkiej Brytanii, a przed Niemcami[1].
Cagle osiągnął najlepszy wynik w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (AAU) w 1936, kiedy zajął 4. miejsce w biegu na 440 jardów[2].
Przypisy
- 1 2 Harold Cagle [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-13] (ang.).
- ↑ History of US Nationals Results: 400 Meters - Men [online], Track & Field News [dostęp 2014-04-13] (ang.).
Bibliografia
- Profil zawodnika w bazie all-athletics.com [online] [dostęp 2020-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-14] (ang.).