Heleioporus inornatus

Heleioporus inornatus[1]
Lee & Main, 1954
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Rodzina	Limnodynastidae
Rodzaj	Heleioporus
Gatunek	Heleioporus inornatus
Synonimy
Perialia inornatus — Wells & Wellington, 1985[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Heleioporus inornatus – gatunek płaza bezogonowego z rodziny Limnodynastidae, występujący endemicznie w południowo-zachodniej Australii. Dorasta do 7 cm długości i zasiedla głównie kwaśne piaszczyste torfowiska. Rozród odbywa się na zimę w norze wykopanej przez samca, a jaja składane są w gnieździe pianowym, z którego następnie kijanki wymywane są przez zimowe opady deszczu. Gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z m.in. szerokim zasięgiem występowania i dużymi rozmiarami populacji.

Stosunkowo duży płaz – dorasta do 7 cm długości^[4]. Cechuje się krępym zaokrąglonym ciałem, krótkimi kończynami i dużymi wyłupiastymi oczami^[4]. Grzbiet ma kolor od fioletowoszarego po brązowy^[5]. Boki ciała mogą być pokryte słabo widocznymi szarymi lub żółtymi kropkami^[4]. Brzuch ma kolor jasnokremowy^[5]. Na wewnętrznej stronie kciuków samców występuje od jednego do trzech małych czarnych kolców wykorzystywanych do przytrzymywania samicy podczas ampleksusu^[4][5].

Endemit – występuje wyłącznie w południowo-zachodniej Australii Zachodniej na płaskowyżu Darling Range – od miasta Perth na południe do okolic Nannup i na wschód do okolic miasta Denmark^[3]. Spotykany jest na wysokościach bezwzględnych 150–600 m n.p.m.^[3] Jest to gatunek aktywny nocą – spotkać go można głównie na położonych w obrębie lasów eukaliptusowych kwaśnych piaszczystych torfowiskach, gdzie dominującą roślinnością stanowią żółtaki^[3]. Żywi się bezkręgowcami^[5].

Do rozrodu dochodzi zimą w norach wykopanych przez samce znajdujących się często na brzegach zbiorników wodnych^[3]. Ampleksus odbywa się w norze, po czym samica składa pakiet 100–250 jaj w gnieździe pianowym w wilgotnej glebie na dnie nory^[4][3]. Zimowe opady deszczu zalewają nory, wymywając nowo wyklute kijanki do większych zbiorników wodnych, w których młode osobniki spędzają większość czasu na dnie w pobliżu roślinności^[4][3]. Do przeobrażenia dochodzi po 2–3 miesiącach (niekiedy później)^[4].

Gatunek najmniejszej troski (LC) w związku ze stosunkowo szerokim zasięgiem występowania, potencjalnie dużymi rozmiarami populacji oraz brakiem zagrożeń zmniejszających rozmiary populacji^[3]. Płaz ten opisywany jest jako lokalnie pospolity^[3].