Helena Rakowska

Helena Rakowska

Imię i nazwisko	Helena Rakowska-Serafin
Data urodzenia	2 listopada 1882
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1964 Rzym
Typ głosu	sopran dramatyczny
Gatunki	opera
Zawód	śpiewaczka
Aktywność	1900-1930
Współpracownicy
Tullio Serafin

Helena (Elena) Rakowska-Serafin (ur. 2 listopada 1882, zm. 4 listopada 1964 w Rzymie) – polska śpiewaczka, sopran dramatyczny.

Wychowała się w Krakowie, śpiewu uczyła się w Wiedniu i włoskiej Genui. Debiutowała w Wiedniu w 1900 roku. Ze względu na dramatyczne właściwości głosu była szczególnie ceniona w partiach Wagnerowskich. Występowała w mediolańskiej La Scali, nowojorskiej Metropolitan Opera, Teatro Regio w Parmie, rzymskim Teatro Costanzi, Teatro Real w Madrycie oraz Teatro Liceu w Barcelonie^[1].

Od 1914 roku żona dyrygenta Tullio Serafina, mieli córkę Vittorię (1916-1985)^[2]. Śpiewakiem był również jej brat, Nicola Rakowsky, ceniony w repertuarze Wagnerowskim. Giovanni Battista Meneghini wspomina ją w swojej książce My wife, Maria Callas, jako osobę, która poznała się na talencie wokalnym Marii Callas i która wspierała ją w debiucie w partii Izoldy^[3].

Występowała do roku 1930. Na scenie partnerował jej m.in. Adam Didur.

Repertuar Heleny Rakowskiej:

• Amelia w Balu maskowym Verdiego,
• Basiliola w La nave Montemezziego,
• Brunhilda w Zygfrydzie Wagnera,
• Fedora Giordana,
• Francesca da Rimini Zandonai,
• Gioconda Ponchiellego,
• Helena Trojańska w Mefistofelesie Boita,
• Izolda w Tristanie i Izoldzie Wagnera,
• Kundry w Parsifalu Wagner,
• Laura w Giocondzie Ponchiellego,
• Małgorzata w Potępieniu Fausta Berlioza,
• Maria Magdalena Michettisa,
• Mimi w Cyganerii Pucciniego,
• Rachela w Żydówce Halêvy’ego,
• Santuzza w Rycerskości wieśniaczej Mascagniego,
• Selika w Afrykance Meyerbeera,
• Walentyna w Hugonotach Meyerbeera.