Henryk Andrzejowski
 podporucznik rezerwy artylerii | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Późniejsza praca |
kierownik szkoły powszechnej |
| Odznaczenia | |
 | |
Henryk Leopold Andrzejowski (ur. 17 października 1900 w Białogórze, pow. Gródek Jagielloński, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Henryka i Pauliny z Popeluków[1]. Absolwent gimnazjum we Lwowie[2].
Uczestnik wojny 1920 r. Służył w 5 pułku artylerii polowej, został ranny[2]. Ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Od 1921 w rezerwie, przydzielony do 24 pułku artylerii lekkiej.
W okresie międzywojennym pracował jako kierownik szkoły powszechnej w Białogórze, działacz Związku Strzeleckiego[2].
W czasie kampanii wrześniowej 1939, po agresji ZSRR na Polskę, wzięty do niewoli radzieckiej i osadzony w obozie jenieckim NKWD w Kozielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[3]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[4]. W czasie ekshumacji przeprowadzonej w 1943 odnaleziono jego legitymację oraz pocztówkę, list i kwit depozytowy, a zwłoki oznaczono numerem 4110[5][6]. Figuruje na liście wywózkowej z 2 kwietnia 1940[2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[7][8][9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[10][11][12].
Upamiętniony został 15 września 2005 na Pomniku Katyńskim w Jarosławiu, gdzie wyryto m.in. jego nazwisko[13].
Odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
- ↑ BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2024-11-16].
- 1 2 3 4 5 6 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 6.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-11-17] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 272 [dostęp 2024-11-17] (niem.).
- ↑ Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność., pbc.uw.edu.pl, 9 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-11-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 129 [dostęp 2024-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Nazwiska upamiętnione na tablicach katyńskich w 2005 roku [online], chrystuskrol.com [dostęp 2017-06-26] (pol.).
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.