Henryk III (hrabia Bar)
 Henryk z towarzyszami w manuskrypcie z końca XIV w. | |
 | |
| hrabia Bar | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik |
Tybald II |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Tybald II |
| Matka |
Joanna z Toucy/Touchy |
| Żona |
Eleonora angielska |
| Dzieci |
Edward I, Joanna, Eleonora? |
Henryk III (ur. ok. 1247–1250[1] lub w 1259[2], zm. we wrześniu 1302 w Neapolu[1][2]) – hrabia Bar od 1291.
Życiorys
Henryk był najstarszym synem hrabiego Bar Tybalda II i Joanny z Toucy (Touchy)[1][2]. Po śmierci ojca w 1291 objął dziedzictwo w hrabstwie Bar[1]. We wrześniu 1293[1][2] lub 1294[1] w Bristolu poślubił Eleonorę córkę króla Anglii Edwarda I[1][2]. Związek ten był oznaką przystąpienia do stronnictwa antyfrancuskiego. W latach 1294–1295 był namiestnikiem króla Niemiec Adolfa z Nassau na terenach przygranicznych. W 1296 przystąpił do koalicji skierowanej przeciwko Filipowi Szwabskiemu. W 1297 został pokonany przez seneszala Szampanii i zawarł zawieszenie broni z królem francuskim. W 1298 posłował w imieniu króla angielskiego do Rzymu. W 1301 został zmuszony do zawarcia z królem francuskim układu w Brugii, na mocy którego uznawał zwierzchność lenną królów francuskich nad częścią swoich posiadłości położonych na zachodnim brzegu Mozy. Zmarł w drodze na wyprawę krzyżową[1].
Eleonora zmarła jeszcze za życia Henryka, w 1297. Z małżeństwa Henryka i Eleonory pochodziło dwoje[1] lub troje[2] dzieci: Edward, następca ojca jako hrabia Bar, Joanna, żona Johna de Warrene, lorda Surrey[1][2] i być może Eleonora[2].