Henryk Nowolecki

Henryk Nowolecki

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1896 Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 sierpnia 1920 Dunajce
Przebieg służby
Lata służby	1915–1920
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty (LP) 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
Stanowiska	d-ca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Henryk Nowolecki (ur. 15 lipca 1896 w Warszawie, zm. 22 sierpnia 1920 pod Dunajcami) – podporucznik Legionów Polskich, kawalerzysta Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w Warszawie w rodzinie Eugeniusza i Michaliny z d. Orłowska 15 lipca 1896^[1]. Po ukończeniu gimnazjum studiował na Uniwersytecie Warszawskim. Od sierpnia 1915 żołnierz Legionów Polskich. Ranny w bitwie pod Kostiuchówką po której dostał się do niewoli rosyjskiej. W zaborze rosyjskim działał w POW w Moskwie i Kijowie. Od listopada 1919 w odrodzonym Wojsku Polskim jako żołnierz w 1 pułku szwoleżerów. W stopniu podporucznika walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Poległ podczas walk 22 sierpnia 1920 niedaleko miejscowości Dunajce. Rodziny nie założył.

30 czerwca 1921 za szczególne zasługi w obronie Warszawy, został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari^[2].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3884^[1][3] – pośmiertnie, 30 czerwca 1921^[2]
• Krzyż Niepodległości

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Jan Karcz, Wacław Kryński: Zarys historii wojennej 1–go pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-04-08].