Henryk Rewkiewicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Rodzice |
Justyn Feliks i Malwina z domu Sawicka |
| Małżeństwo |
Józefa z domu Korolkiewicz |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
 | |
Henryk Rewkiewicz (ur. 11 grudnia 1888 w Bychowie zm. 17 listopada 1955) – polski przedsiębiorca, miłośnik muzyki, mecenas kultury, szachista, sponsor pierwszego konkursu chopinowskiego w Warszawie.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Justyna i jego żony Malwiny z Sawickich[1] 11 grudnia 1888 w Bychowie na Mińszczyźnie. Rodzina jego należała do ziemiaństwa i kultywowała tradycje patriotyczne. Jako młody człowiek brał udział w strajku szkolnym w 1905[2]. Ukończył naukę w dziedzinie ekonomicznej.
Pracował w przemyśle zapałczanym i po odzyskanie przez Polskę niepodległości był dyrektorem Monopolu Zapałczanym. Będąc zapalonym melomanem, działał społecznie w ruchu muzycznym, należał do zarządu Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Przyjacielem jego był polski pianista Jerzy Żurawlew. W sytuacji kiedy Żulawlew, wcielając w życie pomysł organizacji konkursu chopinowskiego w Warszawie, napotkał trudności finansowe, Rewkiewicz udzielił gwarancji finansowych z osobistego majątku na kwotę 15 tys. ówczesnych złotych.
Henryk Rewkiewicz był działaczem Polskiego związku Szachowego. W 1934 wybrany został na prezesa Warszawskiego Klubu Szachowego. Jeszcze w kadencji 1949–1950 należał do Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Szachowego[3].
W czasie okupacji pracował w Monopolu Zapałczanym kontrolowanym przez szwedzki kapitał i wspierał finansowo przyjaciół i muzyków. Dom w Klarysewie był miejscem działalności konspiracyjnej w czasie okupacji jak również po zakończeniu wojny.
Po 1945 roku zaangażował się w odbudowę polskiego przemysłu, ale był stopniowo degradowany i został aresztowany pod zarzutem handlu dolarami. Dzięki wstawiennictwu Jerzego Żurawlewa został zwolniony z obozu pracy o zaostrzonym rygorze. Nie mogąc znaleźć pracy, żył w biedzie i w listopadzie 1955 zmarł.
Życie prywatne
Żoną Henryka Rewkiewicza była Józefa z domu Korolkiewicz. Dziećmi małżeństwa są cztery córki: Barbara, która „w wieku 25 lat kierowała jedną z największych struktur wywiadowczych podziemia poakowskiego”[4], Halina, polska artystka malarka[5], Danuta Rewkiewicz-Niemirska (1919–2012), absolwentka ASP ilustratorka książek i Teresa Rewkiewicz-Żuk, absolwentka ASP, żona Henryka Żuka, szefa struktur wywiadowczych AK[2][6].
Przypisy
- ↑ Henryk Rewkiewicz [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2025-03-01].
- 1 2 Kpt. Barbara Sadowska – żołnierz niezłomny [online], dzieje.pl [dostęp 2025-03-01] (pol.).
- ↑ Andrzej Filipowicz, Zarys historii szachów w Polsce - Polski Związek Szachowy [online], yumpu.com, s. 23 [dostęp 2025-03-01].
- ↑ Prof. Czaputowicz przekazał archiwum kpt Barbary Sadowskiej do Archiwum Akt Nowych [online], dzieje.pl [dostęp 2025-03-01] (pol.).
- ↑ Miniatury historyczne. „Znad Jeziorki”. nr 15, 2019. Skolimów.
- ↑ Kpt. Henryk Żuk – najmłodszy oskarżony w procesie I Zarządu WiN [online], dzieje.pl [dostęp 2025-04-06] (pol.).
Bibliografia
- Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [online], chopin.nifc.pl [dostęp 2025-03-01].
- Autor Przemysław Jahr, Henryk Rewkiewicz [online], 20 września 2019 [dostęp 2025-03-01] (pol.).