Herbert Mehlhorn

Herbert Mehlhorn (ur. 24 marca 1903[1] roku w Chemnitz[1] – zm. 30 października 1968[1] roku w Tybindze[1]) – prezydent rejencji opolskiej od 1942 roku, adwokat niemiecki, pracownik Sicherheitsdienst, członek NSDAP, po 1936 roku wysoki funkcjonariusz Reichssicherheitshauptamt.

Do 1937 roku pełnił funkcję wysokiego rangą urzędnika w centrali Sicherheitsdienstu (SD), jednak po popadnięciu w konflikt z Heydrichem został odsunięty od pracy w tej służbie i przeniesiony na zagraniczne placówki SS[1]. W sierpniu 1938 roku znajdował się na placówce w Pressburgu (Bratysławie), w okupowanej Słowacji[1]. Doceniając jego zdolności organizacyjne, Heydrich ponownie ściągnął go do Berlina, by powierzyć mu kierownictwo nad przygotowaniami do „Tannenbergu”. Po odmowie bezpośredniego udziału w prowokacjach granicznych, (w tym prowokacji gliwickiej) Heydrich przesunął Mehlhorna na niższe stanowisko administracyjne. Po zaledwie trzech tygodniach, w wyniku nieudanego początku operacji w nocy z 25 na 26 sierpnia, Heydrich pozbawił Mehlhorna dowództwa w atmosferze ostrego konfliktu[1].

Od jesieni 1939 roku był wysokim urzędnikiem i współpracownikiem Artura Greisera w Kraju Warty[1] – niemieckim okręgu administracyjnym utworzonym na anektowanym terytorium okupowanej Polski ze stolicą w Poznaniu[1]. Pełnił urząd szefa departamentu I (zarząd spraw ogólnych, wewnętrznych i finansowych). Równocześnie pełnił funkcję wiceprezydenta administracji okręgowej w Minden w północno-zachodnich Niemczech. Jako adwokat był także prawą ręką Gauleitera Artura Greisera w kwestiach prawnych i autorem projektów wielu zbrodniczych nazistowskich zarządzeń. Od 1941 odpowiadał za tzw. kwestię żydowską. Jako urzędnik partyjny był współodpowiedzialny za likwidację getta łódzkiego na początku 1944 roku. W 1943 został przesunięty do pracy w Opolu (jako pełniący obowiązki szefa dystryktu)[2]. W listopadzie 1944 roku został przeniesiony do sztabu SS-Oberabschnitt Südost (Okręgu SS Południowy Wschód) we Wrocławiu[1].

Numer rejestracyjny jego samochodu świadczył o jego randze służbowej (auto Greisera miało znak - P1, jego zastępcy Jagera - P2, a Mehlhorna - P3). Odpowiedzialny za liczne zbrodnie przeciw narodowi polskiemu nigdy nie został pociągnięty do odpowiedzialności karnej za swoje działania[1]. Po zakończeniu wojny mieszkał w RFN, zmarł 30 października 1968 roku w Tybindze[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Whitehead 2008 ↓, s. 6.
  2. ↑ Catherine Epstein: Model Nazi: Arthur Greiser and the Occupation of Western Poland. Oxford: Oxford University Press, 2010.

Bibliografia

  • Hans von Ahlfen, Walka o Śląsk 1944/1945, Wrocław 2009, s. 95.
  • Dennis Whitehead. The Gleiwitz Incident. „After the Battle”, s. 2–23, 2008. Old Harlow: Battle of Britain International Ltd. ISSN 0306-1540. (ang.). 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.