Hilmar Moser

Hilmar Moser

Hilmar Hermann Moser

generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1880 Langenorla
Data i miejsce śmierci	11 lipca 1969 Degerndorf am Inn
Przebieg służby
Lata służby	1902-1944
Siły zbrojne	Wehrmacht
Stanowiska	dowódca obrony Lublina
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa bitwa o Lublin
Odznaczenia

Hilmar Moser (ur. 5 listopada 1880 w Langenorla, zm. 11 lipca 1969 w Degerndorf am Inn) – niemiecki generał, uczestnik I i II wojny światowej, początkowo służył w Reichswehrze, następnie Wehrmachcie i SS.

Karierę wojskową rozpoczął w 1902, wstępując w szeregii armii niemieckiej. Brał udział w walkach w czasie I wojny światowej. Po zakończeniu wojny służył Reichswehrze i Wehrmachcie. Następnie służąc reżimowi III Rzeszy wstąpił do NSDAP i do SS. W 1944 roku powierzono mu dowództwo obrony Lublina, bedącego stolica dystryktu lubelskiego w okupowanej Polsce. Pełnił tę funkcję jako dowódca 372 Głównej Polowej Komendantury Wehrmachtu^[1]. Po walkach w dniach 22-24 lipca skapitulował oddając się do niewoli Armii Czerwonej wraz z ponad 2000 żołnierzy i oficerów^[2][3].

Ponieważ jego nazwisko zostało umieszczone na liście potecjalnych zbrodniarzy wojennych ściganych przez trybunał w Norymberdze, z niewoli radzieckiej został przekazany do Polski. Po odbyciu kary siedmiu lat więzienia wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec.

W publikacjach wydanych w Polsce Hilmar Moser występuje jako Hjalmar Moser^[4][1][5].

• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego

• Ludwik Bronisz-Pikało: Legenda o nieuchwytnym. Warszawa: 1988. ISBN 83-03-02391-8.
• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Henryk Grabowski: Szlaki bez drogowskazów: z Wołynia przez Polesie w Lubelskie. Pruszków: 2001. ISBN 83-88773-39-9.
• Zygmunt Mańkowski: Między Wisłą a Bugiem 1939-1944. Studium o polityce okupanta i postawach społeczeństwa. Lublin: 1978.
• Wojciech Sulewski: Front bez salw. Warszawa: 1975. ISBN 83-03-02391-8.