Hippodamia apicalis

Hippodamia apicalis – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1899 roku przez Thomasa Lincolna Caseya Juniora. Jako miejsce typowe wskazano Reno w Nevadzie^[1].

Chrząszcz o wydłużonym^[1] i lekko przypłaszczonym ciele^[2] długości od 3,5 do 4,7 mm i szerokości od 2,25 do 2,9 mm. Głowa jest błyszcząca, niegęsto punktowana i słabo pomarszczona. Ubarwiona jest czarno z poprzeczną plamką jasnej barwy. Przedplecze jest czarne z jasnym obrzeżeniem krawędzi przedniej i bocznych, pozbawione dodatkowych jasnych plamek. Epimeryty śródtułowia są w całości ubarwione czarno. Pokrywy są jaskrawo pomarańczowe lub czerwone z czarnym nakrapianiem, czasem też z bladymi rozjaśnieniami. Wzór na pokrywach jest bardzo zmienny, a trafiają się też formy melanistyczne o całych pokrywach czarnych^[3]. Wierzchołkowa część przyszwowa pokryw zawsze jest czarna, co różni ten gatunek od Hippodamia parenthesis. Odróżnienie go od Hippodamia expurgata jest natomiast możliwe wyłącznie na podstawie budowy genitaliów samca^[1].

Zarówno larwy, jak i imagines są drapieżnikami żerującymi na mszycach (afidofagia)^[1].

Owad nearktyczny, zamieszkujący zachodnią część tej krainy. Rozprzestrzeniony jest od południowej części kanadyjskiej Kolumbii Brytyjskiej przez Waszyngton, Idaho, Oregon, zachód Montany, zachód Wyoming, zachód Kolorado, Utah i Nevadę po południową Kalifornię oraz północne skraje Arizony i Nowego Meksyku^[1].