Hutchinsonit

Hutchinsonit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	(Tl,Pb) 2(Cu,Ag)As 5S 10[1]
Twardość w skali Mohsa	1,5–2[1]
Przełam	muszlowy[1]
Łupliwość	niewyraźna[1], wyraźna/dobra wg {010} i {100}[2]
Pokrój kryształu	słupkowy, igiełkowy, włóknisty,[1] pryzmatyczny, promienisty[3][4]
Układ krystalograficzny	rombowy[1], dwupiramidalny[4]
Właściwości mechaniczne	kruchy[1][3]
Gęstość	4,6 g/cm3[1]
Właściwości optyczne
Barwa	wiśniowoczerwona do czarnej[1]
Rysa	czerwona[1]
Połysk	diamentowy[1], półmetaliczny[3]
Współczynnik załamania	3,078–3,188 (dwuosiowy)[4]
Inne	dyspersja (optyka): bardzo silna[3]; anizotropia: silna[3]; dwójłomność: 0,110[4]
Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza	2.HD.45[4]

Hutchinsonit – rzadki minerał z grupy siarkosoli zawierający tal, arsen i ołów^[5].

Odkryty w 1903 roku^[6]. Nazwa upamiętnia Artura Hutchinsona (1866–1937), profesora mineralogii na Uniwersytecie w Cambridge^[3][4].

Arsen może być częściowo zastąpiony przez antymon^[4]. Typowym zanieczyszczeniem w strukturze jest także srebro^[4]. Krystalizuje w układzie rombowym. Kryształy mają pokrój od słupkowego do igiełkowego, włókniste. Występuje w skupieniach promienistych i jako naloty^[1]. Jest minerałem kruchym, nieprzezroczystym do półprzezroczystego^[3]. Posiada czerwoną rysę i najczęściej diamentowy połysk.

Występuje w hydrotermalnych utworach wraz z miedzią i srebrem przy wysokim poziomie zawartości arsenu^[1]. Często w formie spłaszczonych, pryzmatycznych, małych kryształów w dolomicie^[4]. Towarzyszą mu najczęściej aurypigment, enargit, piryt, baryt, sfaleryt, galena, sartoryt, realgar, kwarc i dolomit^[1][3][4]. Typową lokalizacją jest Szwajcaria^[4]. Występuje także w Niemczech, Peru, Japonii, Chinach^[3], Iranie, Rosji^[4].