Hypocyrema pauxillum

Hypocyrema pauxillum – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych i podrodziny Coccinellinae. Jedyny z monotypowego rodzaju Hypocyrema. Endemit Australii.

Gatunek i rodzaj opisane zostały po raz pierwszy w 1892 roku przez Thomasa Blackburna. Nazwa rodzajowa nawiązuje do podobnego rodzaju Cyrema^[1][2].

Chrząszcz o ciele długości od 1,25 do 1,4 mm, od 1,2 do 1,4 raza dłuższym niż szerokim, z wierzchu silnie wysklepionym, z wierzchu, jak i od spodu jednolicie czarnym. Wierzch ciała jest nagi z wyjątkiem nielicznych szczecinek na głowie i wzdłuż bocznych brzegów przedplecza i pokryw^[2].

Głowa jest poprzeczna, pokryta płytkimi punktami wielkości fasetek w oczach oddalonymi od siebie od kilka średnic. Zarys głowy silnie rozszerza się od nasady nadustka do wysokości ciemienia. Bardzo krótkie czułki buduje pięć członów^[2].

Dwukrotnie szersze niż dłuższe przedplecze ma silnie rozbieżne ku tyłowi, lekko rozpłaszczone krawędzie boczne. Jego przednia krawędź jest pośrodku mocno łukowata, zafalowana ku lekko zaokrąglonym kątom przednim, a krawędź tylna lekko pośrodku płatkowata i oddzielona delikatną bruzdką. Szerokość krawędzi przedniej wynosi 0,6 szerokości tylnej. Powierzchnia przedplecza jest na dysku i brzegach pokryta punktami wielkości tych na głowie, ale oddalonymi o półtorakrotność średnic. Lekko wydłużone pokrywy mają punkty większe niż na przedpleczu i oddalone o jedną średnicę, boczne brzegi rozpłaszczone, a epipleury zwężające się ku szczytowi, ale go osiągające. Na hypomerach, episternitach i epimerytach śródtułowia, płytkach zabiodrowych zapiersia oraz epipleurach pokryw znajdują się wciski do chowania ud. Wyrostek międzybiodrowy przedpiersia jest bardzo drobno punktowany. Śródpiersie jest częściowo zlane z zapiersiem. Linie zabiodrowe na zapiersiu są wyraźnie oddzielone od panewek bioder środkowej pary. Odnóża mają rozszerzone uda i golenie oraz pogrubione ku nasadom, acz pozbawione innych modyfikacji pazurki^[2].

Odwłok ma pierwszy widoczny sternit (wentryt) zaopatrzony w połączone pośrodkowo i silnie wyniesione przykrawędziowo płytki zabiodrowe. Piąty z widocznych sternitów (wentryt) u samicy jest mniej poprzeczny i silniej łukowaty niż u samca, u obu płci nieco dłuższy niż wentryty drugi i czwarty razem wzięte^[2].

Owad endemiczny dla Australii, znany z Australii Zachodniej, Terytorium Północnego, Queenslandu, Australii Południowej, Nowej Południowej Walii i Terytorium Stołecznego. Spotykany jest na liściach drzew i krzewów. Zarówno larwy, jak i owady dorosłe są drapieżnikami żerującymi na czerwcach, przypuszczalnie preferującymi przedstawicieli tarcznikowatych^[2].