Ibn Hazm

Abu Muhammad 'Ali ibn Ahmad ibn Sa`id ibn Hazm (أبو محمد علي بن احمد بن سعيد بن حزم) (ur. 7 listopada, 994 w Kordowie, zm. 15 sierpnia 1069^[1]) – andaluzyjski filozof i teolog muzułmański.

Urodził się w zachodniej dzielnicy Kordowy, zwanej Pałac Mughis. Jego ojciec, Ahmad, był wówczas wezyrem Hiszama II^[2]. Młody Ali wychowywał się w pałacowym haremie^[3]. W 1009 roku odsunięto od władzy Hiszama II i Amirydów, w związku z czym pozycja rodziny Ibn Hazma znacznie osłabła, w 1011 roku zmarł jego brat Abu Bakr, a w 1012 ojciec^[2].

Był później ministrem i wezyrem na dworach kilku kalifów Kordoby z rodu Umajjadów, m.in.: Al-Mansura Ibn Abi Aamira i Hiszama III. Był autorem przeszło 400 utworów z wielu dziedzin, takich jak poezja, czy teologia.

Był zwolennikiem gramatycznej i syntaktycznej interpretacji Koranu, odrzucając alegoryczne metody jego egzegezy. Krytykował szyizm, filozofię, mistycyzm i wszystkie szkoły islamu inne niż zahirystyczne. Owe racjonalistyczne poglądy doprowadziły do jego konfliktu z malikitami, którzy zyskali wówczas polityczne poparcie na dworze Almorawidów^[3].

• Kitab aswak al-'Arab (Księga jarmarków Arabów)
• Risala fi fadl ahl al-Andalus (Traktat o wspaniałości mieszkańców Andaluzji)
• Dżamharat ansab al-'Arab (Zbiór genealogii arabskich)
• Kitab al-fisal fi'l-milal wa'l-achwa wa'n-nihal (Księga o doktrynach religijnych, szkołach i sektach)
• Kitab at-takrib li-hadd al-mantik wa'l-madchal 'aleihi (Próba definicji logiki i wprowadzenie do niej)
• Al-Akhlâq wa’l-Siyar (Księga moralności i sposobów życia)
• Al-fasl fil al-Milal wal-Nihal (o sektach)
• Al Kitab al-Muhallā bi'l Athār (Księga tradycji i zwyczajów)
• Ihkam Al Ahkam fi Usul al Ahkam (o prawie)
• Tawq al-hamamah (Naszyjnik gołębicy, czyli o miłości i kochankach)

• Ibn Hazm, Abu Muhammad ‘Ali (994–1063) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-09].