Ida Benjamin

Ida Benjamin (ur. 5 października 1873 w Katowicach, zm. 11 lipca 1943 w Theresienstadt) – niemiecka gospodyni domowa pochodzenia żydowskiego, działaczka społeczna, ofiara Holocaustu.

Urodziła się 5 października 1873 roku w Katowicach^[1][2]. Po ślubie w 1901 roku zamieszkała z mężem Felixem w Bytomiu, a w 1914 roku przeprowadziła się wraz z całą rodziną do Berlina w zawiązku z przeniesieniem tam siedziby jego firmy^[3].

W 1917 roku powołała wraz z mężem Felixem fundację (niem. Felix und Ida Banjamin’sche Stiftung), która wspierała potrzebujące dzieci oraz sieroty wyznania żydowskiego, katolickiego i ewangelickiego których ojcowie zginęli bądź zostali w trakcie I wojny światowej^[4].

Z powodów zdrowotnych w maju 1939 roku przebywała w sanatorium w Międzygórzu. Z czasem jej stan zdrowia na tyle się pogorszył, że trafiła do szpitala żydowskiego przy obecnej ulicy P. Włodkowica we Wrocławiu^[3]. Tam została odkryta przez Gestapo, aresztowana i deportowana^[1].

11 czerwca 1943 roku trafiła getta Theresienstadt^[2][5]. W tym czasie jej mąż już nie żył^[1]. Tam też zmarła 11 lipca tego samego roku^[2] na udar mózgu^[3].

Upamiętniona została wraz z mężem Felixem kostką Stolperstein przy Giesebrechtstraße 12 w Berlinie^[3].

Pochodziła z rodziny zasłużonego katowickiego architekta i mistrza budowlanego Ignatza Grünfelda i Johanny z domu Sachs^[3][6]. Była siostrą architektów Hugona i Maxa^[1], a także Marthy, Hermanna, Moniki, Brunona, Ernsta, Lucie i Paula Grünfeldów^[3].

25 lutego 1901 roku wyszła za mąż za Felixa Benjamina^[3], pochodzącego z Berlina przemysłowca, związanego zawodowo ze spółką Rawack & Grünfeld zajmującą się wydobyciem i zbytem rud^[4]. Miała cztery córki: Susanna, Kathe, Lotte i Ruth^[3].

• JoannaJ. Lusek JoannaJ., Dwa światy: od synagogi do Żydowskiego Domu Modlitwy w Bytomiu, Bytom: Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, 2021, ISBN 978-83-65786-61-6  (pol.).