Ignacy Łempicki (powstaniec listopadowy)
| porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Odznaczenia | |
 | |
Ignacy Aleksander Łempicki herbu Junosza (ur. 15 sierpnia 1801 w Warszawie, zm. 29 września 1876 w Dreźnie) – polski ziemianin i wojskowy, powstaniec listopadowy.
Życiorys
Był synem Józefa Łempickiego, chorążego wyszogrodzkiego, szambelana Stanisława Augusta[2]; oraz Urszuli hrabiny Mikorskiej herbu Ostoja.
Ukończył Liceum Warszawskie[3]. W październiku 1820 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[3]. W 1823 uzyskał stopień magistra prawa[2].
W powstaniu listopadowym służył w stopniu porucznika w 1 Pułku Jazdy Płockiej[2][3]. Od 13 czerwca 1831 był adiutantem polowym generała Antoniego Giełguda[2][3]. Za udział w powstaniu otrzymał Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari[2][3].
Po upadku powstania pozostał w kraju[3]. Był dziedzicem dóbr Noskowo i Płonne w powiecie lipnowskim[2][3]. Został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w 1837 roku[2]. Został członek Towarzystwa Rolniczego w powiecie lipnowskim[2][3].
Ożenił się z Marią Tyszkiewicz, dziedziczką dóbr Balwierzyszki i Iwaniszów w województwie augustowskim[2][3]. Mieli córkę Marię oraz synów Józefa i Władysława[3].
Zmarł 29 września 1876 roku[1] w Dreźnie[2][3]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].
Odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari (4 czerwca 1831)[3]
Przypisy
- 1 2 3 4 Cmentarz Stare Powązki: IGNACY ŁEMPICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-08-07].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Łempicki Ignacy, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 9 X 1820. W: Rafał Gerber: Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808–1831. Słownik biograficzny. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1977, s. 128.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Łempicki Ignacy. W: Robert Bielecki: Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego. Warszawa: 1995–1998.