Ignacy Złotowski
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
fizykochemik |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Odznaczenia | |
 | |
Ignacy Złotowski (ur. 1907, zm. 1966) – polski fizykochemik jądrowy.
Syn Adama. W okresie II RP pracował na Uniwersytecie Warszawskim od 1930 do 1930. Podczas II wojny światowej był zatrudniony w Instytucie Technologii Uniwersytetu Minnesota od 1941 do 1944, następnie na Uniwersytecie Ohio i Ecole Libre des Hautes Etudes w Nowym Jorku.
Po wojnie był profesorem chemii jądrowej na Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego od 1949 do 1953. Później był kierownikiem Katedry Chemii Jądrowej na Uniwersytecie Warszawskim do 1966.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954)[1].
Został pochowany na Cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
Publikacje
- Badania nad polaryzacją katodową elektrod metalowych przy zastosowaniu polarografu Heyrovsky'ego i Shikata'y (1934)
- Studia energetyczne nad promieniowaniem Gamma radu (B+C) (1935)
- O emisji deutonów podczas bombardowania boru cząstkami alfa (1939)
- U progu nowej Polski (1945)
- Poland in the World of Science (1947)
- Co nauka zawdzięcza Marii Skłodowskiej-Curie (1952)
- Wielki uczony rosyjski M. Łomonosow (1711-1765) (1953)
- Maria Skłodowska-Curie (w dwudziestą rocznicę śmierci) (1954)
Przypisy
Bibliografia
- Ignacy Złotowski. uj.edu.pl. [dostęp 2015-04-30].
- Ignacy Złotowski – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-04-30].