Ilione lineata
| Ilione lineata | |||
| (Fallén, 1820) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina |
Sciomyzoidea | ||
| Rodzina |
smętkowate | ||
| Rodzaj |
Ilione | ||
| Podrodzaj |
Ilione (Ilione) | ||
| Gatunek |
Ilione lineata | ||
| Synonimy | |||
| |||
Ilione lineata – gatunek muchówki z rodziny smętkowatych.
Gatunek ten opisany został w 1820 roku przez Carla Fredrika Falléna jako Tetanocera lineata[1][2].
Muchówka o ciele długości od 4,8 do 7,8 mm, o podstawowym ubarwieniu żółtawobrązowym. Jedwabiście czarne są: kropka na potylicy, kropki u nasady przednich szczecinek orbitalnych oraz prawie trójkątne plamki przy krawędzi oczu na wysokości czułków. Długie czułki mają białawo owłosione aristy. Na śródpleczu występują podłużne, brązowe pasy: dwa przez środek i dwa po bokach, a przestrzenie między środkowi i bocznymi są niebieskawoszare z białawym opyleniem. Przedpiersie jest owłosione. W chetotaksji tułowia zaznaczają się słabe przedszwowe szczecinki środkowe grzbietu oraz 1–2 dobrze rozwinięte szczecinki podskrzydłowe. Skrzydła mają od 4,2 do 6,4 mm długości i zredukowane kropki: co najwyżej występuje jedna na żyłce medialnej i przyciemnione żyłki poprzeczne. Często natomiast obecne są na skrzydle podłużne, ciemne pasy między żyłkami. Odnóża są żółte z przyciemnionymi końcówkami stóp. Dolne powierzchnie ud tylnej pary tylko u samców zaopatrzone są w szczecinki. Samce charakteryzuje aparat kopulacyjny o nabrzmiałych i wydłużonych przysadkach odwłokowych[2].
Owady dorosłe spotyka się na bagnach i w lasach, zwłaszcza w rejonach o kwaśnej glebie. W środkowej Europie są aktywne od maja lub czerwca do października. Larwy żyją pod wodą, początkowo jako pasożyty, a potem drapieżniki. Ich ofiarami padają małże z rodziny kulkówkowatych, a każda larwa w ciągu rozwoju zabija ich 20–30 sztuk. Poczwarki formowane są na powierzchni wody. Najprawdopodobniej owad ten wyprowadza jedno pokolenie w roku[2].
Owad znany z prawie całej Europy, w tym Polski. Niepodawany z Bałkanów. Na wschód Palearktyki sięga do Kazachstanu i Bajkału[1][2].
.jpg)