Indygówka szafirowa

Indygówka szafirowa
	Cyanocompsa parellina
	(Bonaparte, 1850)
	; Samiec
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	kardynały
Rodzaj	Cyanocompsa; Cabanis, 1861
Gatunek	indygówka szafirowa
Podgatunki
	C. p. beneplacita Bangs, 1915; C. p. indigotica (Ridgway, 1887); C. p. lucida Sutton & Burleigh, 1939; C. p. parellina (Bonaparte, 1850);
	C. p. beneplacita Bangs, 1915; C. p. indigotica (Ridgway, 1887); C. p. lucida Sutton & Burleigh, 1939; C. p. parellina (Bonaparte, 1850);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Indygówka szafirowa^[3], łuszczyk szafirowy^[4] (Cyanocompsa parellina) – gatunek małego ptaka z rodziny kardynałów (Cardinalidae).

Występowanie

Indygówka szafirowa występuje w zależności od podgatunku^[5]:

C. parellina beneplacita – północno-wschodni Meksyk
indygówka błękitna (C. parellina indigotica) – zachodni i południowo-zachodni Meksyk
C. parellina lucida – północno-wschodni i wschodni Meksyk
indygówka szafirowa (C. parellina parellina) – wschodni i południowo-wschodni Meksyk do Nikaragui

Systematyka

Takson po raz pierwszy opisany przez Karola Bonaparte w 1850 roku pod nazwą Cyanoloxia parellina^[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał Alvarado, w stanie Veracruz, w Meksyku^[6].

Status

IUCN uznaje indygówkę szafirową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Partners in Flight szacuje (2019), że liczebność populacji zawiera się w przedziale 50 000 – 499 999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy^[2].

Przypisy

↑ Cyanocompsa parellina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 BirdLife International, Cyanocompsa parellina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-07] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cardinalidae Ridgway, 1901 – kardynały – Cardinals, grosbeaks and allies (wersja: 2019-05-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-12-26].
↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 381, 1999.
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cardinals, grosbeaks and (tanager) allies. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-06]. (ang.).
1 2 Ch.-L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 502. (łac.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Cyanocompsa parellina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] 1 2 BirdLife International, Cyanocompsa parellina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-07] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-3] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cardinalidae Ridgway, 1901 – kardynały – Cardinals, grosbeaks and allies (wersja: 2019-05-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-12-26].

[Mielczarek&Cichocki-4] P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 381, 1999.

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cardinals, grosbeaks and (tanager) allies. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-06]. (ang.).

[Bonaparte-6] 1 2 Ch.-L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 502. (łac.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]