Instytut Gospodarstwa Narodowego

Instytut Gospodarstwa Narodowego – organ badawczy Prezesa Rady Ministrów, istniejący w latach 1946–1949, ustanowiony z zadaniem badania życia gospodarczego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem bieżącej polityki gospodarczej.

Na podstawie dekretu z 1946 r. o utworzeniu i zakresie działania Instytutu Gospodarstwa Narodowego ustanowiono Instytut^[1]. Powołanie Instytutu nastąpiło w miejsce zniesionego Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen (IBKGiC)^[2], który działał w latach 1928–1946.

Wykonanie dekretu poruczono Prezesowi Rady Ministrów.

Podstawowym zadaniem instytutu było naukowe badanie życia gospodarczego kraju, w tym:

• opracowywanie sprawozdań z bieżącej sytuacji gospodarczej kraju;
• śledzenie i informowanie o rozwoju sytuacji gospodarczej i polityki gospodarczej za zagranicą;
• opracowanie wielkości i zmian dochodu społecznego oraz badanie struktury gospodarki kraju;
• opracowanie zasadniczych wskaźników rozwoju gospodarczego;
• wykonywanie prac specjalnych.

Na czele Instytutu stał prezes, którego mianował i odwoływał prezes Rady Ministrów za zgodą Rady Ministrów. Prezesem przez cały czas trwania Instytutu był prof. Edward Lipiński, który był również prezesem IBKGiC w latach (1928–1939). Stanowisko prezesa Instytutu było w randze podsekretarza stanu i uprawniało do posiedzeń KERM-u^[3].

Budżet Instytutu Gospodarstwa Narodowego stanowił odrębny dział budżetu Prezydium Rady Ministrów.

Na podstawie dekretu z 1949 r. o zniesieniu Instytutu Gospodarstwa Narodowego zlikwidowano Instytut. Pracownicy zatrudnieni w Instytucie przeszli do służby w Głównym Urzędzie Statystycznym^[4].