Iroda Tulyaganova

Iroda Tulyaganova

Państwo	Uzbekistan
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1982 Taszkent
Wzrost	170 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1999
Zakończenie kariery	2010
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	16 (17 czerwca 2002)
Australian Open	3R (2002)
Roland Garros	3R (2002)
Wimbledon	3R (2001, 2003)
US Open	2R (2000–2002)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	28 (23 września 2002)
Australian Open	1R (2001, 2002)
Roland Garros	3R (2003)
Wimbledon	2R (2002)
US Open	3R (2002)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Uzbekistan Igrzyska azjatyckie złoto Pusan 2002 gra pojedyncza brąz Pusan 2002 gra mieszana brąz Doha 2006 gra drużynowa

Iroda Batirovna Tulyaganova (ur. 7 stycznia 1982 w Taszkencie) – tenisistka uzbecka, zwyciężczyni turniejów zawodowych, reprezentantka w Pucharze Federacji, olimpijka.

Jest zawodniczką praworęczną, z bekhendem oburęcznym. Jako juniorka wygrała Wimbledon w 1999, pokonując w finale liderkę rankingu juniorek Rosjankę Linę Krasnorucką. W t.r. rozpoczęła karierę zawodową. Już w 2000 wygrała swój pierwszy turniej w cyklu WTA Tour – w rodzinnym Taszkencie (w finale z Włoszką Francescą Schiavone), była także w finale w Szanghaju (przegrała z Amerykanką Meghann Shaughnessy); w październiku 2000 awansowała po raz pierwszy do czołowej setki rankingu, sezon zakończyła na miejscu nr 75.

Najlepszy w jej dotychczasowej karierze był rok 2001. Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej, także dwa turnieje w deblu, była ponadto w dwóch półfinałach oraz w III rundzie (1/16 finału) Wimbledonu; odniosła pięć zwycięstw nad rywalkami z czołowej dwudziestki światowej, m.in. Belgijkami Kim Clijsters i Justine Henin-Hardenne oraz Rosjanką Jeleną Diemientjewą. Turnieje wygrywała tydzień po tygodniu, w lipcu – w finale w Wiedniu pokonała Patty Schnyder, a w Knokke-Heist Hiszpankę Galę León García. Sezon zakończyła na 20. miejscu w rankingu światowym, pełniąc rolę pierwszej rezerwowej w turnieju Masters (WTA Tour Championships). Na turnieju w Miami w meczu III rundy (przegranym z Sereną Williams) zanotowała drugi pod względem szybkości serwis kobiecy w sezonie (191 km/h).

W 2002 była m.in. w finale turnieju w Wiedniu (nie obroniła tytułu, przegrywając z Anną Smasznową) oraz III rundzie Australian Open i French Open; dzięki tym wynikom zanotowała awans na najwyższą pozycję w karierze – nr 16 (w czerwcu 2002). Zdobyła także złoty medal Igrzysk Azjatyckich w Pusan (Korea), po finałowym zwycięstwie nad Tajką Tamarine Tanasugarn. W 2003 była w finale w Hajdarabadzie, gdzie Tanasugarn wzięła rewanż w decydującym meczu, oraz w półfinale w Madrycie; w Hajdarabadzie w parze z Jeleną Lichowcewą wygrała konkurencję debla. Znaczną część sezonu nie grała z powodu kontuzji; straciła również niemal całe sezony 2004 i 2005. Na koniec sezonu 2005 została sklasyfikowana dopiero na miejscu 363 w rankingu światowym.

Jako deblistka wygrała do końca 2005 cztery turnieje, również w czterech turniejach przegrywała w finałach. We wrześniu 2002 była klasyfikowana jako 28. deblistka rankingu światowego.

Ma na koncie liczne występy reprezentacyjne. Poza mistrzowskim startem w Igrzyskach Azjatyckich rywalizowała bez większego powodzenia na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000, gdzie odpadła już w I rundzie z Holenderką Kristie Boogert. W latach 1996–2003 regularnie broniła barw Uzbekistanu w Pucharze Federacji (bilans – 15 zwycięstw, najwięcej w historii reprezentacji, 13 porażek), występując w niższych klasach rozgrywkowych.

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-10-12]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-12]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-10-12]  (ang.).

• Archiwalna strona