Isosticta
| Isosticta | |||
| Selys, 1885[1][2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Isosticta | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Isosticta spinipes Selys, 1885 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Isosticta – rodzaj ważek z rodziny Isostictidae[1].
Występowanie
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Nowej Kaledonii – na głównej wyspie Nowa Kaledonia (fr. Grande Terre) i na pobliskich mniejszych wyspach[3][4]. Osobniki dorosłe przebywają w pobliżu leśnych strumieni i potoków[4].
Morfologia
Ważki te charakteryzuje bardzo szczupła budowa ciała, wąskie skrzydła i długi, smukły odwłok. Identyfikacja poszczególnych gatunków jest trudna i wymaga zbadania kilku cech skrzydeł, a także szczegółów budowy przysadek odwłokowych samców i przedplecza samic[4].
Systematyka
Takson ten, jako podrodzaj rodzaju Alloneura, wprowadził w 1885 roku belgijski zoolog Edmond de Sélys Longchamps dla nowo opisanego przez siebie gatunku Isosticta spinipes[2]. Obecnie Isosticta klasyfikowany jest jako odrębny rodzaj, obejmujący 5 gatunków[1][4].
Etymologia
Isosticta: gr. isos „równy, podobny”[5]; gr. stiktos „przekłuty, kropkowany, nakrapiany”[6].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[1]:
- Isosticta gracilior Lieftinck, 1975
- Isosticta humilior Lieftinck, 1975
- Isosticta robustior Ris, 1915
- Isosticta spinipes Selys, 1885
- Isosticta tillyardi Campion, 1921
Przypisy
- 1 2 3 4 Paulson, D., Schorr, M., Abbott, J., Bota-Sierra, C., Deliry, C., Dijkstra, K.-D. & Lozano, F. (koordynatorzy), World Odonata List [online], OdonataCentral, University of Alabama, 2025 [dostęp 2025-05-17] (ang.).
- 1 2 E. de Sélys Longchamps, „Annales de la Société entomologique de Belgique”, 29 (2), Bruxelles 1885, CXLV (fr.).
- ↑ wynik wyszukiwania: Isosticta. [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [on-line]. [dostęp 2025-05-17]. (ang.).
- 1 2 3 4 Daniel Grand i inni, Distribution, habitats, phenology and conservation of New Caledonian Odonata, „Zootaxa”, 7640 (1), 2019, DOI: 10.11646/zootaxa.4640.1 (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 130.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 248.
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).