Ivan Buchinger

W mieszanych sztukach walki zadebiutował w 2008 pokonując Ivana Rodriguesa^[3]. W latach 2008–2010 walczył głównie w kraju notując imponujący bilans 17 zwycięstw i tylko 2 porażek. W tym czasie pokonywał m.in. Rosjan Majrbieka Tajsumowa^[4] i Magomiedrasuła Chasbułajewa^[5] oraz Polaka Michała Elsnera^[6], a przegrywał z Siergiejem Golajewem^[7].

Od 2011 do 2013 toczył pojedynki na lokalnych turniejach Heroes Gate oraz dla czołowej w Europie organizacji Cage Warriors, gdzie 31 grudnia 2012 przegrał walkę o pas mistrzowski CW z Irlandczykiem Conorem McGregorem^[8]. Porażkę o tytuł powetował sobie równy rok później 31 grudnia 2013 odbierając ówczesnemu mistrzowi CW pas w kategorii lekkiej Stevenowi Rayowi, którego poddał w czwartej rundzie^[9]. Tytułu nie zdołał obronić gdyż na początku 2014 związał się z rosyjską organizacją M-1 Global.

W debiucie na rosyjskiej ziemi 4 kwietnia 2014 pokonał przed czasem w rewanżowym starciu Golajewa^[10]. 17 października tego samego roku znokautował w czwartej rundzie Turała Ragimowa zostając mistrzem M-1 w wadze piórkowej^[11].

10 maja 2015 obronił tytuł w starciu z ówczesnym mistrzem M-1 wagi lekkiej, Francuzem Mansourem Barnaoui, z którym zwyciężył jednogłośnie na punkty^[12].

Tytuł rosyjskiej organizacja stracił 9 grudnia 2016 na rzecz Magomieda Idrisowa, który znokautował go w 1. rundzie i odebrał pas^[13].

15 czerwca 2017 podczas M-1 Challenge 80 w chińskim Harbin pokonał Rosjanina Timura Nagibina w czwartej rundzie przez poddanie i ponownie zdobył pas M-1 wagi piórkowej, zwakowany wcześniej przez Idrisowa^[14].

24 listopada 2017 na M-1 Challenge 86 przegrał z Inguszem Chamzatem Dalgijewem przez nokaut w pierwszej rundzie, tracąc ponownie mistrzostwo M-1^[15].

27 grudnia 2018 w Pradze w walce o tytuł organizacji XFN wagi piórkowej pokonał Litwina Sergeja Grečicho przez poddanie w czwartej rundzie^[16].

7 grudnia 2019 roku zadebiutował dla polskiej organizacji KSW^[17][18]. Podczas gali KSW 52: The Race przegrał jednogłośnie na punkty w walce o tymczasowy pas mistrzowski KSW w wadze piórkowej z mistrzem Salahdinem Parnassem^[19].

31 stycznia 2021 podczas gali Oktagon 21 stoczył pojedynek o pas mistrzowski w wadze lekkiej dla czesko-słowackiej organizacji Oktagon MMA, rywalem „Bukiego” został Ronald Paradeiser. Pojedynek już w pierwszej rundzie zwyciężył Buchinger, poddając rywala duszeniem zza pleców oraz zdobywając mistrzostwo w wadze lekkiej^[20].

11 września 2021 na gali Oktagon 27 zdobył kolejny pas, tym razem kategorii piórkowej, wygrywając pojedynek z Vojto Barboríkiem przez decyzję jednogłośną^[21][22].

4 grudnia 2021 podczas gali Oktagon 29 miał zawalczyć po raz trzeci z rzędu o pas mistrzowski innej kategorii wagowej (tym razem wagi półśredniej), jednak nie doszło do starcia z aktualnym mistrzem – Davidem Kozmą^[23].

4 czerwca 2022 na Oktagon 33 stracił pas wagi lekkiej, gdzie przegrał przez techniczny nokaut z niepokonanym Losene Keitą^[24][25].

Podczas Oktagon 45, które odbyło się 29 lipca 2023 pokonał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Francuza, Abou Tounkara^[26].

Następnie 7 października 2023 na Oktagon 47 zwyciężył przez TKO w drugiej odsłonie z reprezentantem Czech, Jakubem Dohnalem^[27].

9 grudnia 2023 podczas Oktagon 50 przystąpił do walki o wakujący pas mistrzowski Oktagon MMA w wadze lekkiej, mierząc się w walce rewanżowej ze swoim rodakiem, Ronaldem Paradeiserem^[28]. Tym razem Buchinger musiał uznać wyższość swojego rywala, który pokonał go przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie^[29].

Po ostatniej porażce stoczył jednorazową walkę dla federacji Professional Muaythai League. 24 maja 2024 na jubileuszowej, dziesiątej gali PML pokonał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie reprezentanta Brazylii, Paulo Suriana^[30][31].

Dwa miesiące później na gali Oktagon 59: Summer Party, która odbyła się 20 lipa 2024 w Bratysławie, zastąpił kontuzjowanego Vojto Barboríka i zmierzył się z Łukaszem Rajewskim^[32]. W drugiej rundzie poddał duszeniem Polaka^[33].

Na kolejnej, 60-tej edycji gali Oktagon, w dniu 7 września 2024 w Oberhausen zmierzył się z debiutującym w organizacji Niemcem pochodzenia czeczeńskiego, Lom-Ali Eskijewem^[34]. Przegrał przez nokaut w końcówce pierwszej rundy^[35]. Starcie było walką wieczoru i zwieńczeniem wydarzenia^[34].

9 listopada 2024 podczas walki wieczoru gali Oktagon 63 stoczył walkę z Niemcem, Hafeni Nafuką^[36]. W drugiej rundzie znokautował młodszego rywala uderzeniami^[37]. Po walce otrzymał od organizacji swój pierwszy bonus za występ wieczoru^[38].

14 czerwca następnego roku, na gali Oktagon 72: Vémola vs. Végh 3 w Pradze skrzyżuje rękawice z Vladimírem Lengálem^[39].

• Heroes Gate
  • 2011: mistrz Heroes Gate w wadze lekkiej
• CAGE MMA Finland
  • 2010–2011: mistrz CAGE w wadze lekkiej
• Cage Warriors
  • 2013–2014: mistrz Cage Warriors w wadze lekkiej
• M-1 Global
  • 2014–2016: mistrz M-1 Global w wadze piórkowej
  • 2017: mistrz M-1 Global w wadze piórkowej
• X Fight Nights
  • 2018: mistrz XFN w wadze piórkowej
• Oktagon MMA
  • 2021-2022: mistrz Oktagon MMA w wadze lekkiej
  • 2021: mistrz Oktagon MMA w wadze piórkowej