Ivo Pranjković
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Narodowość |
chorwacka |
Ivo Pranjković (ur. 17 sierpnia 1947 w Kotor Varošu) – chorwacki językoznawca. Do jego zainteresowań naukowo-badawczych należą: składnia chorwackiego języka standardowego, historia języka chorwackiego, dzieje językoznawstwa, problematyka normatywizmu oraz stylistyka[1].
Życiorys
W 1973 roku ukończył studia z kroatystyki i komparatystyki literackiej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Zagrzebskiego. Od 1974 r. zatrudniony na tej samej uczelni, najpierw na stanowisku lektora, a później na stanowiskach asystenta, docenta i profesora nadzwyczajnego; od 1996 r. profesor zwyczajny w Katedrze Chorwackiego Języka Standardowego[1].
Stopień magistra uzyskał w 1978 r. na podstawie pracy Koordinacija u hrvatskom književnom jeziku. Rozprawę doktorską pt. Sintaktička jukstapozicija u hrvatskom književnom jeziku obronił w 1982 r.[1]
Jest autorem około dwudziestu książek autorskich oraz kilkuset artykułów naukowych[1].
Pranjković prowadził wiele sporów prasowych, zwłaszcza ze swoim wielkim rywalem, Stjepanem Babiciem. Jego artykuły zostały zebrane w kilku książkach. Pranjković ostro krytykuje praktykę preskryptywizmu zadomowioną w chorwackim środowisku językoznawczym. Jednakże lingwiści Paul-Louis Thomas i Snježana Kordić zauważają, że dążności purystyczne i normatywistyczne są obecne również w pracach Pranjkovicia[2][3][4][5][6][7].
Wybrana twórczość
- August Musić (1989)
- Adolfo Veber Tkalčević (1993)
- Kronika hrvatskoga jezikoslovlja (1993)
- Hrvatska skladnja (1993)
- Lingvistički komentari (1997)
- Jezikoslovna sporenja (1997)
- Hrvatski jezik i franjevci Bosne Srebrene (2000)
- Druga hrvatska skladnja (2001)
- Jezik i beletristika (2003)
- Gramatika hrvatskoga jezika (współautorstwo, 2006)
- Sučeljavanja: Polemički dueli oko hrvatskoga jezika i pravopisa (2008)
- Ogledi o jezičnoj pravilnosti (2010)
Przypisy
- 1 2 3 4 dr.sc. Ivo Pranjković, red. prof [online], Filozofski fakultet Sveučilišta u Zagrebu [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-10] (chorw.).
- ↑ Thomas Paul-Louis. Le serbo-croate (bosniaque, croate, monténégrin, serbe): de l’étude d’une langue à l’identité des langues (Serbsko-chorwacki (bośniacki, chorwacki, czarnogórski, serbski): od nauki języka do tożsamości języków). „Revue des études slaves”. 74 (2-3), s. 315, 2003. Paryż. ISSN 0080-2557. OCLC 754204160. (fr.). (ÖNB).
- ↑ Snježana Kordić. Autizam hrvatske filologije (odgovor Ivi Pranjkoviću) (Autism of hr philology (response to Ivo Pranjković) ). „Književna republika”. 2 (7-8), s. 254–280, 2004. Zagrzeb. ISSN 1334-1057. OCLC 536005889. [zarchiwizowane z adresu 2012-08-04]. (chorw.). (CROLIB).
- ↑ Snježana Kordić. U službi politike (odgovor Ivi Pranjkoviću) (In service to politics (response to Ivo Pranjković)). „Književna republika”. 3 (7-8), s. 171–200, 2005. Zagrzeb. ISSN 1334-1057. OCLC 536005889. [zarchiwizowane z adresu 2012-08-04]. (chorw.). (CROLIB).
- ↑ Snježana Kordić. Kroatistika i nacionalizam (odgovor Ivi Pranjkoviću) (Croatistics and nationalism (response to Ivo Pranjković)). „Književna republika”. 3 (9-12), s. 211–238, 2005. Zagrzeb. ISSN 1334-1057. OCLC 536005889. [zarchiwizowane z adresu 2012-08-04]. (chorw.). (CROLIB).
- ↑ Snježana Kordić. Neprimjeren opis jezika: recenzija knjige Josipa Silića i Ive Pranjkovića, Gramatika hrvatskoga jezika (An inappropriate description of język: Review of the book Josip Silić and Ivo Pranjković, hr Grammar). „Znakovi i poruke”. 2 (1), s. 93–110, 2009. ISSN 1840-3239. [zarchiwizowane z adresu 2012-08-04]. (chorw.).
- ↑ Thomas Paul-Louis. Les numéraux en BCMS (bosniaque-croate-monténégrin-serbe) : norme et usage, formes concurrentes et stratégies des locuteurs (Liczebniki w BCMS (bośniacko-chorwacko-czarnogórsko-serbski): norme et usage, formes concurrentes et stratégies de locuteur). „Revue des études slaves”. 82 (4), s. 659, 2011. Paryż. ISSN 0080-2557. OCLC 9976450364. (fr.). (ÖNB).