Iwan Popow (wojskowy)
 Iwan Popow (2022 r.) | |
 generał major | |
| Pełne imię i nazwisko |
Iwan Iwanowicz Popow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna czeczeńska |
| Odznaczenia | |
 | |
Iwan Iwanowicz Popow (ros. Иван Иванович Попов; ur. 30 stycznia 1975 r.) – rosyjski wojskowy, generał major.
Życiorys
Urodził się 30 stycznia 1975 r. w rejonie daniłowskim obwodu wołgogradzkiego. Od 1992 r. studiował w Moskiewskiej Wojskowej Wyższej Szkole Dowódczej i został dowódcą plutonu w 56 Samodzielnej Gwardyjskiej Brygadzie Powietrznodesantowej w Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym i wraz z tym oddziałem wojskowy walczył podczas II wojny czeczeńskiej. Po wojnie pozostał w Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym i brał udział w wojnie z Gruzją w 2008 r.[1] Zasłużył się w czasie tego konfliktu[2].
W 2015 r. ukończył studia w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej i objął funkcję dowódcy 33 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej, a potem do 2017 r. dowodził 20 Gwardyjską Dywizją Zmechanizowaną. W 2018 r. został szefem sztabu 22 Korpusu Armijnego Floty Czarnomorskiej na okupowanym Krymie. Do 2022 r. był szefem sztabu 11 Korpusu Armijnego Federacji Rosyjskiej Floty Bałtyckiej w obwodzie królewieckim[1].
Podczas inwazji na Ukrainę został w czerwcu 2022 r. dowódcą sił w rejonie Bałaklii, które we wrześniu musiały wycofać się pod naporem sił ukraińskich. Pomimo tego niepowodzenia w marcu 2023 r. awansowany został do stopnia generała majora. W miejsce Michaił Zuśko[1] od czerwca 2023 r. dowodził rosyjską 58. Armią, która zatrzymała ukraińską ofensywę na froncie zaporoskim. Kiedy doszło do buntu Jewgienija Prigożyna, Popow został odwołany ze stanowiska kilka dni później[3] (11 lipca 2023 r.)[1] i wysłany do Syrii, gdzie został zastępcą dowódcy rosyjskiego kontyngentu. Po jego dymisji do mediów wyciekła wiadomość głosowa, w której Popow skarżył się, że jego odwołanie było wynikiem składanych przez niego skarg na zaopatrzenie oddziałów i brak wsparcia artyleryjskiego[3].
W maju 2024 r. został oskarżony o defraudację, za co groził mu wyrok sześciu lat pozbawienia wolności, aresztowany i usunięty z armii. Popularny wśród blogerów wojennych i weteranów, był w mediach społecznościowych powszechnie broniony przed tymi zarzutami[3]. Przez zwolenników był nazywany Spartakusem[2]. W marcu 2025 r. napisał szeroko rozpowszechniony w mediach list otwarty do Władimira Putina, będący samokrytyką, w którym zadeklarował chęć powrotu na front. Ministerstwo obrony przychyliło się do jego prośby, zgadzając się by w razie korzystnego dla niego wyroku sądowego, dowodził oddziałami Szturm Z, złożonymi ze więźniów-ochotników, które były używane jako oddziały szturmowe[3]. Ostatecznie jednak sąd garnizonowy w Tambowie uznał go winnym i skazał na 5 lat pozbawienia wolności w łagrze[2].
Za zasługi otrzymał m.in. Order Kutuzowa[3]
Przypisy
- 1 2 3 4 Ivan Popov [online] [dostęp 2025-04-29] (ang.).
- 1 2 3 Wacław Radziwinowicz, Co w Rosji piszczy? Gen. "Spartakus" ma siedzieć, bo żołnierze zbyt go lubią [online], wyborcza.pl, 29 kwietnia 2025 [dostęp 2025-04-29] (pol.).
- 1 2 3 4 5 Pogromca Ukraińców wraca na front zza krat. Będzie dowodził skazańcami [online], forsal.pl, 15 kwietnia 2025 [dostęp 2025-04-29].