Izydor Dzieduszycki

Izydor Dzieduszycki

Izydor Dzieduszycki - fotografia z Zakładu Walerego Rzewuskiego, ok. 1879
Sas
Rodzina	Dzieduszyccy
Data i miejsce urodzenia	15 września 1841 Izydorówka
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1888 Kulparków
Ojciec	Aleksander Stanisław Dzieduszycki
Matka	Domicela Pietruska
Żona	Anastazja Jełowicka

Izydor Dzieduszycki herbu Sas (ur. 15 września 1841 w Izydorówce, zm. 5 stycznia 1888 w Kulparkowie) – polski hrabia i ziemianin^[1], powstaniec styczniowy, członek Akademii Umiejętności, historyk.

Syn Aleksandra Stanisława Dzieduszyckiego i Domicelli Pietruskiej.

Przebywał w Zakładzie dla Chorych Umysłowych na Kulparkowie, gdzie zmarł w nie całkiem wyjaśnionych okolicznościach: służba szpitalna połamała mu żebra. Fakt ten poruszył opinię publiczną we Lwowie, a poseł Otto Hausner złożył nawet ostrą interpelację w Sejmie. Obdukcja zwłok istotnie potwierdziła kilka żeber złamanych, ale stwierdziła też zapalenie płuc przed śmiercią.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim^[2].

• Polityka brandenburgska w latach 1655–1657 (1879)^[3]
• Patrjotyzm w Polsce po rok 1815 (1882)^[4]
• Ruś Galicyjska, jej separatyzm, przyczyny tegoż, działania i skutki (1888)^[5]
• Listy Rusina (1850)^[6]

• L. Słowiński, M. Tyrowicz Z myślą o niepodległej, Poznań 1993 s. 268-288.

• Dzieła Izydora Dzieduszyckiego w bibliotece Polona