Józef Budzik
 kapitan administracji | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small}  | |
Józef Budzik (ur. 21 stycznia 1891 w Łękawicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 21 stycznia 1891 w Łękawicy, w ówczesnym powiecie tarnowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Marii z Pisków[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii austriackiej na froncie rumuńskim i włoskim[1]. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Walczył na wojnie z bolszewikami, został ranny[1].
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Rejonowym Zakładzie Gospodarczym w Tarnowie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego nr V w Krakowie[2][3]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 79. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[4]. W 1928 służył w 16 pułku piechoty w Tarnowie[5]. W grudniu 1932 został przydzielony do PKU Tarnów[6] na stanowisko kierownika referatu. Od 1938 na stanowisku kierownika I referatu w Komendzie Rejonu Uzupełnień Tarnów[7]. W marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 58. lokatę w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[8].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 ewakuował się z personelem RKU na tereny wschodnie. Po agresji ZSRR na Polskę zatrzymany przez Sowietów w rejonie Tarnopola[9]. Osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Znajduje się na liście jeńców kozielskiego obozu z 6 grudnia 1939. 22 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, lista wywózkowa 040/3 z 20 kwietnia 1940[1]. Został zamordowany między 23 a 24 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[10][11]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[12]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943[13][14], zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 4 maja 1943. Znaleziono przy nim: leg. ofic., kartę szczep. 1085 oraz monogram na ubraniu B.J.[15]. Figuruje na liście AM[16] i Komisji Technicznej PCK pod numerem 909[17]. W Archiwum Robla znajduje się spis przedmiotów znalezionych przy zwłokach[18][17].
Życie prywatne
Józef Budzik był żonaty z Marią z Sandów (ur. 26 grudnia 1888), nauczycielką, z którą miał czworo dzieci[1].
Syn Wiesław Budzik, żołnierz AK, aresztowany przez UB w związku ze sprawą kpt. Tadeusza Gajdy, ps. Tarzan, był torturowany nieludzko, (oblewano mu stopy benzyną i podpalano). W wyniku śledztwa Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie dnia 27 września 1946 pod przewodnictwem kpt. Mariana Piękosza z udziałem asesora WSR por. Ludwika Kiełtyki wydał wyrok skazując Wiesława Budzika na śmierć. Wyrok wykonano 21 października 1946 r. na Montelupich w Krakowie[19][20].
Upamiętnienie
- Przedszkole Publiczne w Łękawicy nosi Imię kpt. Józefa Budzika[21].
- 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[22][23][24]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[25][26][27].
- Na tablicy na ścianie kościoła w Łekawicy[28].
- Na tablicy umieszczonej na ścianie kościoła kościół Filipinów, przy ul. Piłsudskiego 9 w Tarnowie[29].
- Dąb Pamięci posadzony przy ul. Norwida 22 w Tarnowie przez IV Liceum Ogólnokształcące im. Jana Pawła II i Gimnazjum nr 10 w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Tarnowie. Certyfikat nr 000698/000930/WE/2009[30].
Ordery i odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 59.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1291, 1313, 1320.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1173, 1194, 1201.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 179.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 32, 203.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 859.
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 294.
- ↑ KIS, Wspomnienie kapitana Budzika, „dziennikpolski24.pl” [dostęp 2017-08-02] (pol.).
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 190 [dostęp 2024-12-25] (niem.).
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2024-12-25].
- ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (43 (329)), pbc.uw.edu.pl, 23 października 1948, s. 3 [dostęp 2024-12-25] (pol.).
- ↑ Amtliches Material zum Massenmord von Katyn
- 1 2 Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 188.
- ↑ Muzeum Armii Krajowej im. Generała Emila Fieldorfa - Nila [online], www.muzeum-ak.pl [dostęp 2017-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-03].
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)].
- ↑ http://www.tarnowiny.info/zychowska.htm [dostęp 2017-08-02]
- ↑ Przedszkole Publiczne im. Kpt Józefa Budzika w Łękawicy - 5259 [online], lekawica.przedszkolowo.pl [dostęp 2017-08-02].
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 29 [dostęp 2024-12-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ http://www.lgdzpt.pl/public/new/pdf/2j.pdf
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2017-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)].
- ↑ Tomasz Lewandowski, Adam Nielski, Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-03] (ang.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.