Józef Bydliński
 | |
 major intendent z wsw | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień lub maj 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg.png){kind=small}   | |
Józef Antoni Bydliński (ur. 6 lutego 1899 w Lipniku, zm. w kwietniu lub maju 1940 w Charkowie) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 6 lutego 1899 w Lipniku, pow. bialskim, w rodzinie Ignacego[1] i Marii z Łuszczkiewiczów. Należał do Związku Strzeleckiego, wstąpił do Legionów i służył w 1 pułku piechoty[2]. W czasie bitwy pod Łowczówkiem na ochotnika zgłosił się do rozpoznania pozycji nieprzyjaciela oraz utrzymywał łączność baonu z oddziałem wojsk austriackich, co spowodowało uniknięcie otoczenia oraz zapobiegło dużym stratom jednostki. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do 3 pułku Strzelców Podhalańskich[2]. Z dniem 1 lipca 1925 został mianowany kapitanem. W latach 1928–1936 służył w 24 pułku piechoty. Od 1936 służył w sztabie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Na majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 8. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi[3][4]. W 1939 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Ogólnego Szefostwa Intendentury OK II[5].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[6]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[6], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[7][8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 330[6].
Upamiętnienie
- 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[9][10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12][13][14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7264[15]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[16]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[17]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Detale kartoteki personalno-odznaczeniowej: Józef Antoni Bydliński Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 2021-11-04].
- 1 2 Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 478.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 514.
- 1 2 3 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 54.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 41.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 11 [dostęp 2024-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 1, s. 5. Warszawa 4 stycznia 1923.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- 1 2 3 Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia
- Bydliński Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.72-6510 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-10].
- Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 382, 431.
- Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 330, 374.
- Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 40, 216.
- Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 58, 554.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.