Józef Jan Celiński
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy |
magister farmacji |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Małżeństwo |
Renata Spaeth |
| Dzieci |
Paulina, Marceli, Julian i Władysław |
| Odznaczenia | |
Józef Jan Celiński (ur. 5 marca 1779 w Warszawie, zm. 16 maja 1832 tamże)[1] – polski farmaceuta.
Życiorys
Urodził się w niezamożnej rodzinie. Pracując w warszawskiej aptece zarobił na studia w akademii krakowskiej i berlińskiej. Prowadził w Warszawie aptekę, początkowo w spółce z Gruelem a następnie własną. W 1809 był w grupie założycieli szkoły lekarskiej. Wykładał w niej farmację, farmakologię i chemię prawną. Przedmioty te wykładał również w powołanym Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1818 został powołany do zorganizowania apteki wojskowej. Był członkiem towarzystwa przyjaciół nauk oraz towarzystwa gospodarczo-rolniczego.
Uniwersytet Jagielloński nadał mu w 1819 honorowy doktorat[2]. W 1823 otrzymał szlachectwo oraz herb Skrytomir, był kawalerem Legii Honorowej oraz Orderu św. Stanisława IV klasy[3]. Żonaty z Renatą z domu Spaeth, miał czwórkę dzieci[4]. Zmarł w 1832 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem II-20)[5].
Twórczość
- Farmacyja czyli nauka doskonałego przygotowania lekarstw z trzech królestw natury wybranych, 2 tomy, 1811
- Rozbiór wód mineralnych nałęczowskich, Warszawa 1817 r., po polsku i po niemiecku.
- Współautor pierwszej polskiej farmakopei Pharmacopea Regni Poloniae (1817).
Przypisy
- ↑ Celiński Józef Jan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-12-12].
- ↑ Doktorzy honoris causa - Uniwersytet Jagielloński [online], www.uj.edu.pl [dostęp 2025-01-05].
- ↑ Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego na rok 1827. s. 211. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ Edmund Sieradzki: Józef Jan Celiński. W: Złota Księga Medycyny Warszawskiej. Warszawa: Warszawski Uniwersytet Medyczny, 2009, s. 49-52. ISBN 978-83-7637-088-0.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Celińscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-05-27].
Bibliografia
- S. Orgelbrand: Enckyklopedia Powszechna. T. V. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1860, s. 30-31. [dostęp 2020-12-12]. (pol.).
- Tadeusz W. Świątek, Rafał Chwiszczuk: Warszawski ruch społecznikowski. Warszawa: Fundacja Cultus, 2010, s. 101. ISBN 978-83-62679-00-3. [dostęp 2020-12-12].
