Józef Lubomirski (1785–1870)
.jpg) Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Magdalena Raczyńska |
| Żona |
Dorota Stecka-Olechnowicz |
| Dzieci | |
Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 26 września 1785, zm. w lipcu 1870 w Paryżu[1]) – tajny radca, senator kasztelan Królestwa Polskiego w latach 1825–1831, członek sejmu w latach 1830–1831, właściciel dóbr Dubno i Niewirkowa.
Był synem Michała Lubomirskiego i Magdaleny Raczyńskiej. 21 listopada 1808 w Międzyrzecu Koreckim poślubił Dorotę Stecką córkę Jana Kazimierza Steckiego chorążego wielkiego koronnego. Z tego małżeństwa na świat przyszedł jedyny syn Marceli.
W 1828 roku był członkiem Sądu Sejmowego, mającego osądzić osoby oskarżone o zdradę stanu[2]
Po upadku powstania listopadowego Józef z rodziną znalazł się na emigracji w Paryżu, gdzie zmarł i został pochowany u boku żony i syna na cmentarzu Père-Lachaise.
Przypisy
- ↑ Dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
- ↑ Tadeusz Bieczyński, Sąd sejmowy 1827-1829 na przestępców stanu. Urzędowe akta, Poznań 1873, s. 51.