Józef Mielżyński (1824–1900)
 Nowina | |
| Rodzina |
Mielżyńscy |
|---|---|
| Data urodzenia |
1824 |
| Data i miejsce śmierci |
12 sierpnia 1900 |
| Ojciec | |
| Odznaczenia | |
  | |
Józef Mielżyński hrabia herbu Nowina (ur. 1824, zm. 12 sierpnia 1900 w Iwnie)[1] – polski działacz społeczny, ziemianin.
Był synem Macieja i Konstancji z Mielżyńskich z Pawłowic. Odziedziczył po ojcu dobra ziemskie w Wielkopolsce, w których zasłynął jako dobry gospodarz. Od 1863 zasiadał w pruskiej Izbie Panów. Krótko przed śmiercią (1900) został wybrany prezesem Towarzystwa Pomocy Naukowej. Był jednym z założycieli muzeum przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk.
Żonaty z hrabianką Emilią z Bnińskich herbu Łodzia, z którą miał cztery córki Marię, Gabrielę, Konstancję i Sewerynę (ożenioną z kuzynem Ignacym)[2].
Odznaczony przez papieża Krzyżem Wielkim Orderu św. Grzegorza[3], a przez niemieckiego cesarza pruskim Orderem Korony II klasy[2].
Zmarł w Iwnie, spoczął w Woźnikach w powiecie grodziskim[4].
Przypisy
- ↑ Józef hr. Mielżyński. Kurier Poznański 1900 nr 185 (dodatek) s.1
- 1 2 Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 628-629, 631.
- ↑ Ś. p. hr. Józef Mielżyński Kurier Poznański 1900 nr 184 s.2-3
- ↑ Józef hr. Mielżyński. Kurier Poznański 1900 nr 184 s.4