Józef Pilich
| Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9–11 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Wydział Śledczy we Frysztacie |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
Józef Pilich (ur. 27 maja 1894 w Pierśćcu, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Kalininie) – starszy przodownik Policji Województwa Śląskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Józefa i Marii ze Stawowioków urodzony 27 maja 1894 w Pierśćcu, w ówczesnym powiecie skoczowskim Księstwa Górnego i Dolnego Śląska[1][2]. Ukończył siedem klas szkoły wiejskiej[1].
Od 7 września 1914 walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów Polskich[3]. Do 14 listopada 1921 służył w Żandarmerii Krajowej Księstwa Cieszyńskiego[3], w stopniu wachmistrza[4]. Następnie w Policji Województwa Śląskiego[3]. Służbę pełnił kolejno w Oddziale Administracyjnym Komendy Głównej (do 15 stycznia 1923), w Komisariacie Granicznym Bytom Dworzec, podległym Komendzie Miasta Królewska Huta (do 29 grudnia 1923), jako zastępca kierownika Komisariatu Zawodzie (13 listopada 1924), na Posterunkach Żory, Pszczyna i Mikołów, w ekspozyturze śledczej Komendy Powiatowej w Rybniku (do 19 kwietnia 1927), w Katowicach, na stanowisku komendanta Posterunku Żory (do 30 listopada 1932), w ekspozyturze śledczej Komendy Powiatowej w Pszczynie (do 15 czerwca 1934), w sekcji śledczej Posterunku Oficerskiego Mikołów (1934–1938)[3][1]. 1 stycznia 1932 awansował na starszego przodownika[3]. 20 grudnia 1938 został przeniesiony do Wydziału Śledczego we Frysztacie i tam służył do września 1939[3].
20 września 1939 w Borszczowie został aresztowany[1]. 25 listopada przybył z więzienia w Czortkowie do juchnowskiego obozu przejściowego[1]. 21 grudnia został wysłany do obozu w Ostaszkowie, do którego przybył 27 grudnia 1939[1]. 8 lub 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Kalinińskiego[1]. Między 9 a 11 kwietnia 1940 został zamordowany w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje[1]. Od 2 września 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje[5].
Był żonaty, miał dwoje dzieci[1].
5 października 2007 Prezydent RP Lech Kaczyński mianował go pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7][8][9]
- Krzyż Walecznych[3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 193.
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 695, jako Pillich.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 695.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-27].
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. LXXVI.
- ↑ Łojek 2008 ↓, s. 216–218.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-27].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-27].
Bibliografia
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном : Книга памяти польских военнопленных – узников Осташковского лагеря НКВД, расстрелянных по решению Политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940. Лариса Еремина (red.). T. 2: Биограммы военнопленных M–Я. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-5-3.
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
- Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej. W: Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 23: Zbrodnia katyńska między prawdą a kłamstwem. Warszawa: Stowarzyszenie Rodzina Katyńska, 2008. ISSN 1426-4064.