Józef Wiktor Muszyński

Józef Muszyński
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Pełne imię i nazwisko

Józef Wiktor Muszyński

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1897
Kraków

Data i miejsce śmierci

18 marca 1941
KL Auschwitz

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

72 pułk piechoty

Stanowiska

oficer mobilizacyjny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
obrona Lwowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Józef Wiktor Muszyński[a] (ur. 16 stycznia 1897 w Krakowie, zm. 18 marca 1941 w KL Auschwitz[b]) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Był synem Władysława i Antoniny z Łosowskich[5][2]. Ukończył kurs przygotowawczy seminarium nauczycielskiego męskiego w Krakowie[5]. W marcu 1914 wstąpił jako ochotnik do armii austro-węgierskiej[5]. W sierpniu tego roku wyruszył na front[5]. 1 marca 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej[5]. W końcu lipca 1918 wrócił z niewoli i otrzymał dwumiesięczny urlop[5].

1 listopada 1918 w Krakowie wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 8 pułku piechoty Legionów. Brał udział w obronie Lwowa oraz Przemyśla. W lipcu 1919 jako sierżant sztabowy został przydzielony do kompanii przybocznej Naczelnego Wodza[5]. Wyróżnił się w Bitwie Warszawskiej, dowodząc III plutonem w walce pod wsią Ruda 17 sierpnia 1920[5]. Za ten czyn męstwa dowódca kompanii przybocznej NW, kapitan Włodzimierz Mozołowski sporządził 10 czerwca 1921 wniosek na odznaczenie go Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i do 1923 służył jako podoficer w 8 pułku piechoty Legionów. W lutym 1923 został skierowany na kurs przeszkolenia chorążych w Centralnej Szkole Podoficerów Piechoty Nr 1 w Chełmnie[5]. Po powrocie z kursu został przeniesiony do Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie-Pradze[5]. W lutym 1924 został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu, gdzie służył do 1927, w stopniu chorążego. 15 sierpnia 1928 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1928 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 72 pułku piechoty[6]. W latach 1927–1933 był komendantem Przysposobienia Wojskowego w powiecie kozienickim. 2 grudnia 1930 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W sierpniu 1933 wrócił do 72 pp na stanowisko zastępcy oficera administracyjno-materiałowego[5][8][9][10]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 209. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W marcu 1939 pełnił w nim służbę na stanowisku oficera mobilizacyjnego[12].

Przed zatrzymaniem mieszkał w Radomiu przy ul. Moniuszki 5[3]. 25 lutego 1941 trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz (zarejestrowany w ewidencji obozowej jako kupiec i oznaczony numerem więźniarskim 10474)[13]. Tam 18 marca 1941 zmarł[14]. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Komunalnym w Radomiu (sektor D 12, rząd 13, grób 34)[15].

W 1933 był wdowcem[5]. Z pierwszego małżeństwa miał córkę Alicję (1926–2019) i syna Wiesława (ur. 1929)[5][15]. Po raz drugi ożenił się z Marią Józefą Gruszczyńską (1902–1990), z którą miał córkę Hannę (ur. 1940)[15].

Ordery i odznaczenia

25 kwietnia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[16].

Uwagi

  1. ↑ 12 marca 1934 ogłoszono sprostowanie imienia por. Józefa Muszyńskiego z „Józef” na „Józef Wiktor”[1].
  2. ↑ Kpt. Józef Wiktor Muszyński został umieszczony w Księdze Cmentarnej Charkowa, jako ofiara zbrodni katyńskiej[2]. 5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora (decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON). Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Według Tadeusza Kryska-Karskiego (Straty korpusu oficerskiego 1939-1945, Londyn, 1996) kpt. 72 pp Józef Muszyński (ur. 11 marca 1891) był ofiarą egzekucji w okolicach Radomia[3]. Podana data jest datą urodzin kpt. mar. Józefa Tadeusza Muszyńskiego[4].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934, s. 99.
  2. 1 2 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 361.
  3. 1 2 Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-09-21].
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 403, 900.
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Józef Muszyński. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.7-568 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-21].
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928, s. 274, 279.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 336.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 116, 600.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 123.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 122.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 55.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 633.
  13. ↑ Muszyński Józef. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. [dostęp 2024-12-25].
  14. ↑ Dane osobowe Muszyński Józef. straty.pl. [dostęp 2024-12-25]. (pol.).Pod podanym linkiem w dniu 25.12.2024 data śmierci nie widnieje
  15. 1 2 3 śp. Józef Muszyński. Cmentarz Komunalny w Radomiu. [dostęp 2024-11-20].
  16. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-21].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.