Józef Wranik
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor habilitowany | |
| Specjalność: konstrukcje betonowe, mechanika konstrukcji[2] | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1995[1] |
| Odznaczenia | |
  | |
Józef Wranik (ur. 14 grudnia 1938 w Raciborzu, zm. 11 października 2020 w Nowej Soli) – polski specjalista w zakresie mechaniki konstrukcji, prof. dr hab. inż., działacz opozycji w okresie PRL[1][2].
Życiorys
Wykształcenie i działalność zawodowa
W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach, uzyskując dyplom magistra inżyniera budownictwa przemysłowego i ogólnego[3].
W latach 1974–1982 pracował w filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej[3]. Był członkiem Sekcji Mechaniki Konstrukcji przy Polskiej Akademii Nauk, członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej oraz członkiem Komitetu Naukowego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. 1 września 1980 roku powołany na stanowisko docenta[3].
Od roku 1985 współpracował jako projektant i inżynier bezpieczeństwa konstrukcji z wieloma biurami projektowymi w Niemczech, pod koniec jako kierownik działu statyki i planowania nośności konstrukcji, bezpośrednio projektując bądź kierując pracami projektowymi. Od roku 1994 uzyskał prawo do tytułu inżyniera doradcy i rzeczoznawcy na terenie Bawarii[3].
Był zaangażowany w organizację polskiego oddziału niemieckiego Towarzystwa Mechaniki i Matematyki Stosowanej GAMM[3].
Od 1995 roku profesor nadzwyczajny Wydziału Budownictwa w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu, w 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Zielonogórskiego (Instytut Budownictwa, Zakład Konstrukcji Budowlanych), gdzie prowadził zajęcia do roku 2017[3][4].
Był autorem ponad 50 prac naukowych, 30 referatów i 20 publikacji[3].
Działalność opozycyjna w okresie PRL
W latach 1980–1982 był działaczem opozycji demokratycznej. Był inicjatorem i pierwszym przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej. Był bezpartyjnym radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bielsku-Białej, a w listopadzie 1980 roku członkiem specjalnej komisji, której zadaniem było zbadanie zarzutów zgłoszonych przez MKZ NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzia przedstawicielom władzy[5].
Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 roku został internowany i osadzony w Ośrodku Odosobnienia w Jastrzębiu-Zdroju, a od marca 1982 w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Łupkowie[6][7]. Został zwolniony w lipcu 1982 roku, w grudniu tego samego roku wraz z rodziną wyemigrował do Niemiec[6].
Życie prywatne
Zmarł 11 października 2020 roku w Nowej Soli, a 17 października 2020 roku został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach[8][5].
Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Zmarł prof. dr hab. inż. Józef Wranik. wu.po.opole.pl. [dostęp 2020-10-16]. (pol.).
- 1 2 Dr hab. inż. Józef Wranik (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-10-16].
- 1 2 3 4 5 6 7 Zmarł prof. dr hab. inż. Józef Wranik [online], www.infoserwis.uz.zgora.pl [dostęp 2022-08-31].
- ↑ Zmarł Profesor Józef Wranik [online] [dostęp 2022-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-20] (pol.).
- 1 2 NSZZ SOLIDARNOŚĆ » Zmarł prof. Józef Wranik [online] [dostęp 2022-09-14] (pol.).
- 1 2 Odznaczeni KWiS [online], odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl [dostęp 2022-08-31].
- ↑ Polskie, Wranik Józef [online], Polskie miesiące [dostęp 2022-08-31] (pol.).
- ↑ Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 2022-09-20]
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 1077