Józef Zborzil

Józef Jan Zborzil
Sarna
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1891
Tarnów

Data śmierci

7 listopada 1968

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

4 Dywizja Piechoty
2 Pułk Strzelców Podhalańskich
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych
27 Pułk Piechoty
Ministerstwo Komunikacji

Stanowiska

szef sztabu dywizji
I oficer sztabu
dowódca pułku piechoty
szef wydziału wojskowego
szef biura wojskowego

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych Odznaka 27 Pułku Piechoty

Józef Jan Zborzil[a] (ur. 4 sierpnia 1891, zm. 7 listopada 1968) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 sierpnia 1891. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 4 sierpnia 1919 roku został przeniesiony z dowództwa Grupy „Bug” do Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów” we Lwowie[1]. Od października 1919 do lipca 1920, w stopniu kapitana, zajmował stanowisko szefa sztabu 4 Dywizji Piechoty podczas wojny polsko-bolszewickiej. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Inspektoracie Armii Nr III, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Oddział V Sztabu Generalnego[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 323. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3].

W latach 1921–1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. We wrześniu 1922 roku, po ukończeniu kursu, uzyskał „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i powrócił do Inspektoratu Armii Nr III w Toruniu na stanowisko I referenta sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku[4][5][6]. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Z dniem 1 września 1926 roku został wyznaczony na stanowisko I oficera sztabu generała do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, generał brygady Juliusza Rómmla[8]. Od 14 lutego 1929[9] do listopada 1930 roku dowodził 27 pułkiem piechoty w Częstochowie[10]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony z dyspozycji szefa Sztabu Głównego do Ministerstwa Komunikacji na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego[11]. Z powodu choroby obowiązki na stanowisku szefa wydziału objął dopiero kwietniu 1931 roku. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13]. Później został szefem Biura Wojskowego w Ministerstwie Komunikacji. Obowiązki szefa biura pełnił do września 1939 roku[14][15].

Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii. Tam był starszym obozu w Târgoviște, następnie pełnił funkcję attaché wojskowego w Bukareszcie i sporządził sprawozdanie z pracy ministerialnej z okresu przed 1939.

Zmarł 7 listopada 1968[16]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 303-7-22)[17].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Józef” na „Józef Jan”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 22, 26 stycznia 1934.

Przypisy

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 84 z 12 sierpnia 1919 roku, poz. 2964.
  2. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 9, 968. Tu figuruje jako „Jan Michał Zborzil”.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 32.
  4. 1 2 3 Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 72.
  5. ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV-XV, s. 263, 2003-2005. ISSN 0860-0317.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328.
  7. ↑ Lista starszeństwa oficerów. „Przegląd Piechoty”. Z. 7, s. 130, Sierpień 1928.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 354.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929.
  10. ↑ Sprawozdanie Józefa Zborzila z 1940. s. 3. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-27)].
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 9.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 18, 427.
  13. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 1933, s. 7.
  14. ↑ Kolejnictwo w polskich przygotowaniach obronnych i kampanii wrześniowej. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe, 2011, s. 6, 300–331. ISBN 978-83-63374-00-6.
  15. ↑ Uroczysty objazd nowego dorobku komunikacyjnego na terenie województwa łódzkiego. „Echo”. Nr 339, s. 2, 5 grudnia 1937.
  16. ↑ Informacja o zmarłych: Józef Jan Zborzil. nekrologi-baza.pl, 2015-05-21. [dostęp 2015-05-22].
  17. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF JAN ZBORZIL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-06-08].
  18. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie państwowej”.
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 33.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 184, poz. 400 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  21. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929.
  22. 1 2 3 Na podstawie fotografii

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.