Jądro piersiowe tylne

Przekrój przez rdzeń kręgowy, jądro piersiowe tylne podpisane Dorsal nucleus i zaznaczone gwiazdką

Jądro piersiowe tylne (łac. nucleus thoracicus posterior[1][2][3]) – niewielka, parzysta blaszka istoty szarej rdzenia kręgowego, rozciągająca się od segmentu (C8) Th1 do L1 (L3) w podstawie rogu tylnego rdzenia. Według podziału Rexeda jądro piersiowe tylne znajduje się w blaszce VII. W rdzeniu przedłużonym odpowiada mu jądro klinowate dodatkowe. W jądrze piersiowym tylnym leżą drugie neurony drogi rdzeniowo-móżdżkowej tylnej[4][5].

Funkcją jądra piersiowego tylnego jest przekazywanie impulsów czuciowych z wrzecionek nerwowo-mięśniowych i wrzecionek nerwowo-ścięgnowych (nieuświadomione czucie głębokie) do móżdżku[4].

W odniesieniu do jądra piersiowego tylnego używane są także nazwy: jądro piersiowe (nucleus thoracicus)[6], jądro grzbietowe (nucleus dorsalis)[6][1], jądro piersiowe grzbietowe (nucleus thoracicus dorsalis)[2], jądro Clarke’a[1], słup Clarke’a (columna Clarke)[7], słup Stillinga (columna Stilling)[8], jądro Stillinga-Clarke’a[1], jądro piersiowe Stillinga-Clarke’a[5], jądro pęcherzykowe Stillinga-Clarke’a[6]. Nazwy eponimiczne upamiętniają brytyjskiego neurologa Jacoba Augustusa Lockharta Clarke’a[7] (który je opisał[4][9]) i niemieckiego anatoma i chirurga Benedicta Stillinga[8].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Maciej Ciołkowski (red.), Mianownictwo neuroanatomiczne, wersja polska Międzynarodowego mianownictwa neuroanatomicznego Międzynarodowego Programu do spraw Mianownictwa Anatomicznego Międzynarodowego Zrzeszenia Towarzystw Anatomicznych, Warszawa 2019, s. 34, ISBN 978-83-916931-5-5.
  2. 1 2 Zygmunt Urbanowicz, Współczesne mianownictwo anatomiczne, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2002, s. 313, ISBN 83-88063-91-X.
  3. ↑ Jan Henryk Spodnik, Mianownictwo anatomiczne polsko-angielsko-łacińskie, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2022, s. 277, ISBN 978-83-66960-76-3.
  4. 1 2 3 James D. Fix: Neuroanatomia. Wrocław: Urban & Partner, 1997, s. 110, 123. ISBN 83-85842-81-0.
  5. 1 2 Andrzej Skawina (red.), Anatomia prawidłowa człowieka. Ośrodkowy układ nerwowy, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, s. 136, ISBN 978-83-233-2207-8.
  6. 1 2 3 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 73, ISBN 978-83-200-4203-0.
  7. 1 2 Gołąb 1974 ↓, s. 26.
  8. 1 2 Gołąb 1974 ↓, s. 94.
  9. ↑ Jacob Augustus Lockhart Clarke w bazie Who Named It (ang.)

Bibliografia

  • Bogusław Gołąb, Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.