Język ajnu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
30 tys. | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | aib | ||
| IETF | aib | ||
| Glottolog | ainu1251 | ||
| Ethnologue | aib | ||
| WALS | ayn | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ajnu, także ajni, ejnu lub abdal (nazwa własna: äynú (ئەينۇ) [ɛjˈnu]) — język wschodnioturecki, używany w ujgurskim regionie autonomicznym Chińskiej Republiki Ludowej, uważany czasem za dialekt języka ujgurskiego. W słownictwie zaznacza się wyraźny wpływ języków irańskich, podczas gdy fonetyka i gramatyka zachowują turkijski charakter. Jego użytkowników stanowi grupa etniczna, licząca mniej niż 30 tys. osób, oficjalnie zaliczana w skład Ujgurów.