Język aranda
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1500[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | aus | ||
| Glottolog | aran1263 | ||
| WALS | arr | ||
| Dialekty | |||
różne:
| |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język aranda (lub arunta) – jeden z języków australijskich, używany przez lud Aranda. Należy do najlepiej poznanych języków aborygeńskich[2].
Struktura sylaby to prawdopodobnie VC(C)[3].
Tadeusz Milewski podał język aranda jako przykład języka, którego system fonologiczny jest szczególnie ubogi[4]:
| Samogłoski | Półsamogłoski | Spółgłoski | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| nosowe | ustne | ||||||
| płynne | afrykaty | zwarte | |||||
| i | u | w | m | l r | č | p | |
| a | j | n | t | ||||
| k | |||||||
Przypisy
- ↑ Macquarie University - Department of Linguistics [online], www.ling.mq.edu.au [dostęp 2017-11-24] (ang.).
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 111, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
- ↑ Gavan Breen, Rob Pensalfini. Arrernte: A Language with No Syllable Onsets. „Linguistic Inquiry”. 30 (1), s. 1–25, 1999. DOI: 10.1162/002438999553940. (ang.).
- ↑ Tadeusz Milewski, Językoznawstwo, wyd. 7, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 159, ISBN 83-01-14244-8, OCLC 749429940.