Język bagheli
| Obszar |
Indie (stany Madhya Pradesh i Uttar Pradesh) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 2,7 mln (2011)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bfy | ||
| IETF | bfy | ||
| Glottolog | bagh1251 | ||
| Ethnologue | bfy | ||
| SIL | bfy | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bagheli (dewanagari: बघेली lub बाघेली) – język indoaryjski używany przez ok. 2,7 mln osób w regionie Baghelkhand w północnych Indiach, głównie w stanach Madhya Pradesh i Uttar Pradesh. Blisko spokrewniony z językami awadhi i ćhattisgarhi.
Przez władze centralne w Delhi uważany jest raczej za wschodni dialekt hindi.
Posiada kilka dialektów. Odmiana używana w dystrykcie Rewa pełni funkcję standardu[1]. W powszechnym użyciu jest także język hindi[1].
Zapisywany jest pismem dewanagari[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bagheli, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
Bibliografia
- R.S. Pathak, The Phonetics of Bagheli: A Phonetic and Phonological Study of a Dialect of Hindi, New Delhi: National Pub. House, 1980 (ang.).
- Hira Lal Shukla, Contrastive Distribution of Bagheli Phonemes, Raipur: M.P.: Alok Prakashan, 1969 (ang.).
- Bhagvati Prasad Shukla, Bagheli Bhasha aur sahithya, Allahabad: Sahitya bhavan Pvt. Ltd, 1972 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Bagheli, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2010-01-16] (ang.).